Filmfestival van Gent

Van 7 tot en met 18 oktober loopt in Gent de 35ste editie van het filmfestival. Ook dit jaar wordt er weer heel wat mooi volk verwacht op de rode loper en zullen tal van films meedingen voor de hoofdprijs. Het aanbod is zo uiteenlopend, dat het haast moeilijk wordt om te kiezen. Meer info over de deelnemende en vertoondefims vind je terug op http://www.filmfestival.be/, mar in dit bericht selecteerde ik alvast 5 films, die naar mijn mening de moeite waard zijn om te gaan bekijken.

1) Vicky Cristina Barcelona
Deze prent van Woody Allen was niet alleen de opener van het filmfestival, het verhaal speelt zich af in Barcelona net toevallig één van mijn meest favo steden. Twee jonge Amerikaanse vrouwen, Vicky en Cristina, gan hun familie in Spanje opzoeken en ontmoeten er de Spaanse schilder Juan Antonio en diens ex-vrouw Maria Elena. Wat volgt is een grappige lichtzinnige film waarin alle aspecten van liefde en verdriet worden blootgelegd. Woody Allen is doorgaans niet mijn meest favoriete regisseur. Toch blijft deze film het bekijken waard. De cast is om duimen en vingers van af te likken. Hoofdrollen zijn weggelegd voor Javier Bardem, Scarlett Johansson en Penélope Cruz. Wie net zoals ik geen Allen-fan is, kan zich misschioen toch laten overhalen door de kusscènedie La-Cruz en miss Johansson voor hun rekening nemen.

2) Linha da Passe
Het betere regisseurwerk is, net zoals in deze fim, afkomstig van Walter Salles. Deze Zuid-Amerikaan staat bekend van pareltjes als "Central Station", "The Motorcycle Diaries", "Dark Water", een stukje in "Paris Je t'Aime" en vuurt nu "Linha da passe" af op het Belgische filmpubliek. In deze film worden opnieuw de maatschappelijke problemen in Brazilië geschetst. Het verhaal speelt zich af in São Paulo, waar vier jonge vaderloze broers zich een weg proberen te banen in het dagelijkse leven. De film toont nogmaals hoe weinig mogelijkheden jonge Brazilianen hebben.

3) Fear Me Not
Deze Deense film uit het post-Dogma tijdperk, in vervlogen studietijden nog een onderwerp van ondergetekende blogger, is van de hand van Kristian Levring. Met deze film "Fear Me Not" heeft hij een hedendaagse Dr. Jekyll and Mr. Hyde gemaakt waarin een 42-jarige arts zich terugtrekt maar al snel overstelpt wordt door donkere gedachten. Acteurs zoals Ulrich Thomsen en Paprika Steen, die beiden furore maakten in tal van Dogmafilms, passeren de revue en laten je terug mijmeren naar één van 's werelds meest invloedrijke filmstijlen.

4) The Burning Plain
Guillermo Arriaga is niet meteen een naam die bij velen een belletje doet rinkelen. Deze 50-jarige Mexicaanse scenarist krijgt al veel meer betekenis als ik jullie vertel dat hij naast Alejandro González Iñárritu meewerkte aan " Babel", "21 Grams" en "Amores Perros" alsook aan "The Three Burials of Melquiades Estrada" van Tommy Lee Jones. Nu dingt hij zelf naar de titel van regisseur met "The Burning Plain", waarin hij aan de hand van een puzzelstructuur en met de hulp van Kim Basinger en Charlize Theron een prachtprent neerzette.

5) Somers Town
De Britse cinema zit de laatste tijden terug in de lift. Shane Meadows, regisseur van deze prent, is iemand om in de gaten te houden. Nu wordt hijal beschouwd als de nieuwe Ken Loach en bracht eerder al "24 7: Twenty Four Seven" en "This is England" uit. In "Somers Town" schetst hij het leven van twee rondhangende Londense tieners die hun tijd doden met bedrog, vertier en rokkenjagen. beslist een aanrader!

Rock Ternat

Vrijdag 11 en zaterdag 12 oktober vindt "Rock Ternat" plaats. Dit moet zowat het laatste Belgische festival zijn. Het is de traditionele afsluiter van een lange zomer aan festivals. De line-up voor vrijdag ziet er alvast veelbelovend uit: de Jeugd van tegenwoordig, A Band, Arsenal, The Subs en Etienne de Crécy. Verwacht jullie alvast maar aan een sfeerverslag want julie festivalreporter zal vrijdagavond ter plekke de sfeer gaan opsnuiven.
Meer info: www.rockternat.be

Brel, jawel!

Vandaag is het exact 30 jaar geleden dat de chansonnier Jacques Brel de strijd tegen longkanker verloor in het Parijse ziekenhuis van Bobigny. Brel zag het daglicht op 8 april 1929 te Schaarbeek, maar zet voor het eerst voet aan wal in Parijs in het jaar '53 op uitnodiging van een plaatselijke talentenjager. De eerste successen bleven uit, ook na Brels' eerste optreden in de "Olympia", de Parijse muziektempel bij uitstek. In 1956 neemt Brel "Quand on n'a que l'amour" op in Parijs. De rest is geschiedenis. Brel speelt keer na keer de zalen plat en krijgt in 1966 tijdens zijn zoveelste concert in de Olympia een staande ovatie van wel 20 minuten, een nog nooit eerder vertoond feit in de muziekgeschiedenis. Een jaar later, op het hoogtepunt van zijn muzikale carrière, neemt de Belg afscheid van het podium en wil hij meer tijd wijden aan reizen en films.

De chansonnier zat midden jaren zeventig aan zowat 4 pakjes Gitanes per dag en die begonnen hun tol te eisen. Op 9 oktober overleed Brel dan ook aan longkanker. Niettemin bleef de Belg een voorbeeld en idool voor tal van artiesten. In alle muziekgenres vind je wel iets terug van Brel en diens teksten. Brel was graag gezien en werd dan ook niet voor niets in 2005 door de Franstalige Belgen verkozen tot grootste Belg aller tijden.

Foto: http://www.zycopolis.com/

Team Ambiance: Eerste punt binnen

Team Ambiance 6-Schietlood 6
De derde seizoenswedstrijd van de nog prille competitie werkte Team Ambiance in eigen huis af tegen Schietlood, een ploeg uit de onderste regionen van het klassement. Danny, Bjorn, Arne, Aldo, Kevin en Tom waren op het appel voor dit belangrijk treffen. De bezoekers, die hun doelpuntensaldo tegen hadden, waren niet naar Leest afgezakt om zich in te houden. Dit werd al snel duidelijk toen Schietlood halverwege de eerste helft op voorsprong klom. Team Ambiance liet de kopjes niet hangen en kwam snel langszij door Aldo, die de bal op een presenteerblaadje kreeg van Arne. TA klom voor het rustsignaal nog op voorsprong na een individuele actie van Kevin. Door een bos van spelers devieerde hij de bal nog voorbij een machteloze doelman.

De tweede helft had veel weg van een achtervolgingsrace. Schietlood leek, door het gebrek aan wisselspelers bij de thuisploeg, de bovenhand te krijgen op conditioneel vlak. Dat leverde al snel een 2-3 voorsprong op. Aldo bracht de bordjes via een afstandsschot weer gelijk. De bezoekers kwamen vervolgens op knullige manier opnieuw op voorsprong. Het verdubbelde de voorsprong zelfs wanneer de bal via de voet van Aldo in eigen doel belandde. Schietlood dacht dat de overwinning al op zak was. Team Ambiance zag de bui al hangen, maar vechtte op karakter terug. Kevin bediende eerst Aldo en stuurde vervolgens Arne in het straatje en die had de bal maar onder de grijpende doelman te schuiven. Net voor tijd en met een 5-5 gelijke stand op het bord werd de wedstrijd wat grimmiger. Kleine foutjes en onsportief gedrag maakten van de slotminuten nog een ware thriller. Het leek een happy end te worden voor Team Ambiance wanneer Aldo, na een individuele actie, zijn vierde doelpunt van de avond tegen de touwen prikte. De wedstrijd draaide nog uit op een nachtmerrie toen de zoveelste defensieve blunder Schietlood de kans bood een punt uit de brand te slepen.

Na twee opeenvolgende nederlagen behaalde Team Ambiance dus haar eerste puntje. Achteraf heerste er toch een beetje ontgoocheling in de kleedkamer. Lang kan de ploeg niet stilstaan bij dit gelijke spel want volgende week wacht met Racing Eppegem opnieuw een directe concurrent.