woensdag 30 juli 2008

Gekke Gerrit

Na langdurig aandringen van mijn supertoffe, sympathieke en humoristische vriend en collega, Gerrit, deze ode enkel en alleen aan hem opgedragen. Bij gebrek aan inspiratie om zelf een gedicht op te stellen, alvast de lyrics van het Nederlandse hip-hopcollectief Opgezwolle. Het nummer Gekke Gerrit, staat vol met gelijkenissen tussen de protagonist van dit nummer en dé enige echte Gerrit Maurau.



En de lyrics:

Gekke Gerrit, met een GhettoBlaster, getverdemme, vieze fonk
Gekke Gerrit wil te graag ,het is niet gezond
Iedereen kent er één in zijn omgeving,
het type dat meedoet maar hij zorgt alleen voor verveling
Sjeezen, Gekke Gerrit kom op vorm je eigen mening
Laatst zei die Weer:

"Ey stick, krijg jij mij de game in,
ik rap ook weetje, wacht ik laat je horen
Ik heb een aangeboren natuurlijke cameraperformance,
we gaan Scoruh

"Ik zeg Gerrit, doe ff rustig, je gaat te vlug,
plus vorige week was je nog clubnicht
Nu kom je hier met een oversized wijde hiphopbroek,
nu wil je dealen op de straathoek, je bent niet slim genoeg
"Trendhopper"
Vroeger bij voetbal werdtie standaard als laatste gekozen,
een tragische gozer, Geen neus voor de goal,
zn pass is te verwaarlozen,
dus nu staatie te smoken, de dagelijke dosis

"omdat et erbij hoort tochh"

Ik laat em in zn waarde,
maar dit verschijnsel komt nog vaker voor dan water uit de kraan
Hij valt dames lastig bij gebrek aan een openingszin
Zogenaamde Casanova, ik geloof er niet in!

[Refrein]Gekke Gerrit, je wilt te graag
Gekke Gerrit, het is beter dat je chillt vandaag
Gekke Gerrit, je wilt te graag
Gekke Gerrit, het is beter dat je chillt vandaag

Gekke Gerda, de zus van Gerrit, Check dit
Ze loopt te zeiken over der lichaam terwijl ze nagenoeg perfect is
Gedraagt zich echt als een "bitch"
Maar verwacht respect als Vrouw,
Ze werd steeds gekker, en verder dan Kelly omgebouwd
Maar nog niet tevreden, der kont is de lelijk
Onzeker komt ze constant je sportsschool betreden,
En op tv, spreken ze met een grote bek
Alsof alles kan, Veronica maakt van mooi perfect
Gerda doe niet gek, als je jezelf was,
Had je respect gehad, het is niet meer dan een slechte grap
Van het rechte pad, naar de plastische chirurg
Je passievrucht is kurkdroog, plus je past niet in een jurk

Je valt door de mand, Echt waar Gerda
Robert Schumacher heeft zn mes klaar Gerda
Make-up, of facelift om te verbloemen dat je feestnee, het mocht niet baten,
We noemen je nog steeds Gekke Gerda

[Refrein]Gekke Gerda, je wilt te graag
Gekke Gerda, het is beter dat je chillt vandaag
Gekke Gerda, je wilt te graag
Gekke Gerda, het is beter dat je chillt vandaag

dinsdag 29 juli 2008

Andalucía

De trouwe lezers onder jullie zijn tijdens mijn Spaans verblijf waarschijnlijk dagelijks naar een update van mijn blog komen lonken. Tevergeefs werden zij niet op hun wenken bediend, maar nu ik terug een beetje geacclimatiseerd ben aan de Belgische normen, hoewel, volgt hier een beknopt verslag van mijn trektocht door het zuiden van Spanje.

Dag 1: Na een vlucht zonder al te veel problemen landde ons toestel veilig en wel op de luchthaven van Málaga. Onder een drukkende warmte was het even aanschuiven alvorens we gepakt en gezakt plaats konden nemen in onze lokale hummer. Een zwarte Opel Corsa zou het vervoermiddel worden voor de komende week. De vierwieler zou ons zonder al te veel kleerscheuren door het bergachtige Spaanse lanschap moeten voeren en ons uiteraard op de voorziene stops tijdens deze tocht moeten brengen. De eerste stop was hotel El Horcajo, nabij het pittoreske stadje Ronda, waar de beeldschone Estelle ons opwachtte, en ons de sleutel gaf van dormitorio 7; een klein vertrek gelegen in een natuurgebied dat omgeven was door vogelgezang, citroen- en olijfbomen. Het avondmaal was iets wat verdacht veel leek op stoofvlees met frieten. Het plaatje was perfect. Dit voelde aan als thuiskomen.

Dag 2: De nacht duurde korter dan verwacht, maar het was heerlijk wakker worden onder het gekraai van een haan die dienst deed als orkestleider van een meute kakelende kippen. De citroenboom net voor de deur, net als de geuren van het ontbijt, lachten ons tegemoet. De eerste volledige dag van ons verblijf bracht ons in tal van kleine dorpjes, zoals je ze alleen in de mooiste reisgidsen vindt. De smalle baantjes, met zicht op de kalksteengebergtes, leidden ons tot in Grazalema. De route en het zicht op het landschap maakten je muisstil en het hartelijke ontvangst in dit bergstadje gaven een goed gevoel. De volgende stop was Ubrique, opnieuw een klein sneeuwwit stadje, maar het hart van de lederindustrie in Spanje. In een blakend zonnetje stopten we halverwege de middag in Ronda, zowat op 20km van ons verblijf. Als een ware toreador begaf ik mij op het zand van de stierenarena. Nadien bleven we stilstaan bij de Puente Nuevo, de spectaculaire brug die een meer dan 100 meter diepe kloof overspant en de verbinding vormt tussen het oude en nieuwe stadsgedeelte. De brug zorgt trouwens ook voor een adembenemend zicht over de regio.

Dag 3: Op dag 3 werd het reisschema iets omgegooid. Het bezoek aan Sevilla moest plaats maken voor een rit langs de Spaanse kustlijn. Een eerste stop was er in Gibraltar, één van de laatste Britse kolonies. Net alsof je je in Groot-Brittanië vertoeft, maar hier kan je van op de rots een glimp opvangen van het Afrikaanse continent. Altijd wel even oppassen voor de Barbarijse apen die niet er niet voor terugdeinzen om met je tas, fototoestel of ijsje er vandoor te gaan. De volgende halte was in de badplaats Tarifa. Dit is het meest zuidelijkste punt van Spanje en geeft je de mogelijkheid om binnen de 35 minuten met een cruiseschip het Afrikaanse vasteland te bereiken. Onderweg naar deze badplaats werd ons voertuig nog geraakt door een projectiel in de vorm van een steen die één van de voorbijrijdende vrachtwagens niet kon bijhouden. Even na zessen zetten we voet aan wal in Cádiz, een historisch belangrijke haven, dat een welvarende indruk naliet door de vele barokke gebouwen en kerken. Heerlijk slenteren door de smalle geplaveide straatjes met de zon op je snoet en de rust van het water tijdens een promenade langs de zee. Een parkeerplaats vinden, was daarentegen een helsere opdracht.

Dag 4: Opnieuw een mijlpaal in de reisroute bij onze aankomst in Sevilla. De late, maar vooral woelige bergrit, hadden de tapa's uit Cádiz moeilijk verteerbaar gemaakt. De sporen hiervan waren nog steeds zichtbaar wanneer we in temperaturen van meer dan 40 graden begroet werden door een straatbeeld, wemelend van de appelsienbomen. De stad aan de Guadalquivir, met haar Moorse en theatrale impressie, was de zoveelste plek in Andaloesië dat indruk op me gelaten had. Plekken die je in Sevilla zeker moet bezoeken zijn de Kathedraal van Sevilla, de grootste gothische kerk ter wereld en symbool van de christelijke herovering op het islamitische Spanje uit de 15de eeuw. In deze kathedraal liggen tevens de stoffelijke resten van Cristoffel Columbus. Laat vooral bij het buitengaan van de kathedraal je toekomst niet voorspellen aan de hand van een palmtak. Deze takjes worden je aangeboden, zeggen meestal in alle gevallen dat je 2 kinderen ter wereld zult brengen, maar de vrouwen die ze aanbieden verwachten een financiële tegemoetkoming. Een bezoek aan La Giralda, de minaret van de oorspronkelijke moskee, mag zeker niet ontbreken. Vanop de klokkentoren heb je een imposant zicht over de stad. Ook het Reales Alcázares loont de moeite. Dit paleis uit de 8ste eeuw vormdde de residentie voor tal van christelijke- en moorse heersers en is opgetrokken in die typische mudéjar-stijl. Dit pareltje, met de vele patio's en prachtige tuinen, is de perfecte schuilplaats om even te ontsnappen aan het drukke Sevillaanse straatleven. Sevilla loont echt de moeite en is een citytrip op zich waard. Het contrast tussen de moorse stijl, en dus ook de historische waarde, en de moderne gedeeltes van de stad zijn een bezoek waard.

Dag 5: Eindelijk tijd om even op adem te komen. De kilometers hadden zichzelf al aardig opgeteld en het was dus even tijd om uit te rusten en te dobberen in het zwembad van ons verblijf. Lang nagenieten kon ik niet daar we voor het wisselmoment van onze trip stonden. We namen afscheid van ons verblijf in de wilde natuur en trokken richting Granada. De aankomst in hotel Las Nieves, een klein hotelletje pal in het centrum, stond natuurlijk in schril contrast met de rust, de krekels en natuur van onze vorige verblijfplaats. Gelukkig vergde het uitpakritueel niet al te veel tijd en doorwandelden we aan gezapig tempo de moorse wijk Albaicín. Steile hellingen lieten ons kronkelen tussen de witgekalkte huisjes omgeven door geraniums en palmbomen. Het gaf ons de mogelijkheid om voor het eerst een glimp op te vangen van Granada's meesterwerk El Alhambra met de Sierra Nevada op de achtergrond. De afdaling was niet te onderschatten in de ruwgeplaveide straatjes. Om even op adem te komen dronken we in deze moorse wijk een thee in één van de vele Arabische theehuizen die de regio te bieden heeft. Velen zouden ons voor gek verklaren om met temperaturen van om en bij de 40 graden een warme drank te nuttigen.

Dag 6: Opnieuw een hoogtepunt van de reis dwars door het zuidelijke gedeelte van Spanje. Always safe the best for last, luidt het spreekwoord. Met een bezoek aan Córdoba stond meteen de verste verplaatsing op het schema. Gezien het vakantiegevoel, het anti-vroeg-opstaan-gevoel bereikten we deze oorspronkelijke stad net iets te laat. Córdoba is de warmste stad van Europa en dat zullen we gevoeld hebben. Wederom een uitputtingslag om ons over de mooie pleintjes, marktjes, binnenplaatsen bij helse temperaturen te begeven naar de Mezquita. Vrij vertaald, de "Grote Moskee", was het zoveelste voorbeeld van de Arabische invloed in Andaloesië en was meer dan de moeite waard om er meer dan 200 km voor te rijden. Welke indruk dit gebouw naliet, kan je beter zelf bekijken op de foto's. Verder is het misschien nog interessant te weten dat Córdoba de culturele hoofdstad van Europa wordt in 2016 en dat de stad levensgevaarlijk is om in rond te rijden. Iedereen parkeert zich midden op straat dubbel waar hij/zij daar een mogelijkheid ziet.

Dag 7: De laatste dag van ons verblijf werd volledig gewijd aan Granada. De Andaloesische stad was destijds het centrum van het islamitische Spanje. De moorse invloed en overblijfselenvzijn dan ook niet te overzien, maar wie denkt in een verouderde stad te belanden, komt bedrogen uit. Deze stad ademt heel wat historische meerwaarde uit, maar achter de vele kerken en musea schuilt een bruisende stad met tal van trendy winkels, gallerijen en een stomend nachtleven. In het centrum van het moderne Granada bevinden zich de 2 belangrijkste post-moorse gebouwen: la Capilla Real, de laatste rustplaats van Los Reyes Católicos Isabella en Ferdinand. Dit vorstenpaar is verantwoordelijk voor het verdrijven van de laatste moren uit Spanje. Ook de kathedral van Granada is een bezoekje waard en is opnieuw een voorbeeld van een omgebouwde moskee. Het uithangbord van Granada, en tevens ook toeristische trekpleister van de regio, is zonder enige twijfel het Alhambra. Op de heuvel van de stad en met de Sierra Nevada als achtergrond staat dit pareltje van islamitische kunst. Het paleizencomplex is zo groot dat je er makkelijk een halve dag kan ronddwalen. Het Alhambra bestaat uit 3 grote delen: de Generalife of zomerpaleis van de sultans met prachtige tuinencomplex, het Alcazaba of het oorspronkelijke fort, en tenslotte ook nog het Palacio Nazaríes, dat dienst deed als juridisch en administarief hoofdkwartier. Dit laatste deel is zeker en vast het mooiste van het hele Alhambra. Dit paleis met zijn schat aan patio's, islamtisch handwerk en de tot in de puntjes afgewerkte zalen is een waar genot voor het oog. De laatste dag in Granada werd afgesloten met een bezoek aan een authentiek flamenco-optreden.

Dag 8: Inpakken en afscheid nemen van wellicht de mooiste regio van Europa. Eindelijk had ik kennis gemaakt met Andalucía en deze prachtige omgeving heeft me geen seconde verveeld. je begrijpt dat dit reisverlag beknopt moest blijven en dat de foto's de rest van het verhaal vervolledigen. Ik kon nog in details treden over de eetgewoonten, de verschillende soorten tapa's ik achter de kiezen heb gestoken en de hoeveelheid sherry mijn maag te verwerken had, maar ik wil jullie als lezers niet te hard vervelen of misschien wel niet te hard doen watertanden. Bij de teruggave van de huurwagen stond de teller op iets meer dan 1800 km. Deze week (19 tem 26 juli) was in jaren de warmste week in Spanje waarbij de temperaturen in centraal- en Zuid-Spanje amper onder de 40 graden wilden duiken. Voor de mensen, die zich nu afvragen of we nu alles bezocht hebben, wel het antwoord is neen. Dit traject zou men eigenlijk op meer dan 2 weken moeten afleggen. Een strict reisschema liet ons mogelijk om en deel van de schatten van Andaloesië te bezichtigen. En als u zich afvraagt of we iets van Málaga gezien hebben, wel ja de luchthaven. Toen de piloot meedeelde dat hij van Russische afkomst was, boezemde dit me wel wat angst in. Verder verliep als heel vlot, kan je Andaloesië het best verkennen met de wagen en helpt het zeker als je een mondje Spaans spreekt. Ik kan nog uren doorgaan, maar ik moet al lang niet meer vertellen dat dit Andaloesië een onvergetelijke indruk op mij heeft nagelaten.

donderdag 17 juli 2008

Croquetas de jamón

Jep, het is zover. Schakel SOS Piet al maar in, want als deze maestro in de keuken aan de slag gaat, is een experimentele ramp nooit veraf. Vandaag Mimitje, bereiden we croquetas de jamón. Met de afreis naar Andalusië, die nu toch wel steeds dichterbij komt, besloot ik de keuken eens in te duiken en een heel typische tapa klaar te maken.

Sevilla staat bekend voor de beste tapasbars in heel Spanje. Het woord tapas komt van het Spaanse werkwoord "tapar" en betekent letterlijk "afdekken". Een tapa is dus eigenlijk niet meer dan een deksel dat voor het eerst geïntroduceerd werd toen cafébazen de glazen sherry van hun tooggangers afdekten met een klein schaaltje. Het schaaltje of bordje werd op het glas geplaatst om stof en vliegen tegen te gaan. Op het bordje werd er vaak een sneetje brood met ham of kaas gelegd en zo ontstonden de tapas. Tegenwoordig is de lijst met tapas onuitputtelijk en deze snelle hap zit overal ter wereld in de lift.


Ik besloot zelf om een warme tapa in mekaar te flansen en koos voor de croqueta de jamón. Deze kleine kroketjes maak je best voor 4 personen. Hiervoor heb je volgende ingrediënten nodig:

* 200g pata negra ( de bekendste Spaanse Hamsoort)

* 3 glazen melk

* 1 kleine ui

* 1 glas bloem

* 1 ei

* 1 eetlepel olie

* 50 g paneermeel

* peper en nootmuskaat


De bereiding is heel simpel: de ham in fijne stukjes snipperen. Na het pellen, mag ook de ui fijn gesnipperd worden en vervolgens in olie en op een laag vuurtje gestoofd worden. Dan mogen de helft van de melk en de hamsnippers worden toegevoegd. De bloem moet door de rest van de melk worden geroerd en vervolgens worden toegevoegd aan het reeds gecreëerde mengsel in de pan. Voortdurend roeren en laten indikken op een laag vuurtje. Op smaak brengen met peper en nootmuskaat. De pan van het vuur afnemen en laten afkoelen. Dan volgt het moeilijkste deel: kroketvormpjes maken door het mengsel in de juiste vorm te rollen/kneden/...Haal het wel eerst door het losgeklopte ei en daarna door de paneermeel. Uiteindelijk mogen de creaties gefrituurd worden tot ze een goudgele kleur hebben.

¡que aproveche!


Mijn creaties waren net iets te lelijk of te groot om op foto vast te leggen. Toch werden ze lekker bevonden. De ham kan altijd ook nog vervangen worden door chorizo of door garnaaltjes. Zo, met het water in de mond, is het nog even afwachten tot ik de echte Sevilliaanse croquetas mag proeven.

woensdag 16 juli 2008

Wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

Nintendo's laatste console, de Wii, komt in september met een heel ander soort gamma accessoires op de markt. De spelconsolefabrikant zorgt voor de release van twee sekspeeltjes waarmee zowel de mannelijke - als de vrouwelijke gamers aan hun trekken zullen komen. De prototypes van de allernieuwste joystick en muis zijn al te bezichtigen op de officiële site. Hoewel ik nog steeds niet twijfel aan het familiale karakter van een gameconsole als de Wii, denk ik wel dat deze nieuwe accessoires voor nog meer kreten in de huiskamer zullen zorgen. Iets in mij zegt ook dat deze verlengstukken niet in de lokale Fnac of Free Record Shop voor het grijpen zullen liggen.


bron + foto : gizmodo.com/


maandag 14 juli 2008

Oudste blogger legt haar pen neer

In Australië is de oudste blogger overleden. Olive Riley werd 108 en pende er tot vorige maand lustig op los vanuit het rusthuis. Het internet en vooral het bloggen zit de laatste jaren in de lift. Dit bericht is er het grootste bewijs van. Het Australische vrouwtje vond het enig om met iedereen over de hele wereld te communiceren. Ze publiceerde om en bij de 70 berichten en postte in haar medische update afgelopen maand dat ze die vervelende hoest maar niet kwijtraakte. Riley, zowat 's werelds oudste journaliste, zou in oktober 109 lentes tellen.

bron: www.hln.be

vrijdag 11 juli 2008

El Gusto

Als volleerd mediawatcher, houd ik natuurlijk de laatste ontwikkelingen in het medialandschap nauwlettend in de gaten. Zo liet ik afgelopen week, tijdens een lastminute winkelrush in een niet te vermelden winkelketen, mijn ogen vallen op een gloednieuw magazine. Het blaadje draagt de naam El Gusto, en draagt als onderschrift de filosofie van het genieten. Hoofdredacteur Ben Vinken probeert met dit magazine al wat smaakvol is te profileren. Op de cover van dit tweede nummer pronkt Kamagurka, die een notoir sigarenroker blijkt te zijn. Dit nummer, dat amper 2 keer per jaar verschijnt, wijdt vooral aandacht aan de luxueuzere noden der aarde: "liquors and cigars". De nieuwste wijnen, de beste cognacs, de mooiste vakanties en de beste sigaren worden deskundig gestest en naar de lezer toe beschreven.

El Gusto verschijnt maar twee keer per jaar, en maar goed ook denk ik. Het blad kost bijna 7 euro en krijgt van mij persoonlijk maar een korte levensverwachting. Het magazine oogt mooi en verzorgd, maar ik stel me meer de vraag of er wel een niche te wachten zit op dit soort blad? Tegenwoordig kan je het zo gek niet bedenken of er bestaat voor elk onderwerp wel een magazine of boekske. Deze tweede editie van El Gusto, het lente- en zomernummer met andere woorden, wist mij vooral te strikken door de reportages over Havana club en het Xde sigarenfstival van de Cubaanse hoofdstad. Duidelijk gaat het hier dus over een Cubaspecial. En veel meer dan deze eenmalige aankoop, zit er niet in vrees ik. De nieuwsgierigen kunnen altijd een kijkje gaan nemen op de website: http://www.elgusto.be/
foto: askthecigarguys.com

donderdag 10 juli 2008

Flits Flits, Flash Flash

Ja hoor, de Samsung S750 is de nieuwste telg binnen de familie. Het budget werd afgewogen, reclamefolders moesten eraan geloven, en vooral heel wat nadenk- en opzoekwerk gaven de doorslag. Niet echt het meest technische snufje, maar sinds woensdagavond mag ik me de trotse eigenaar noemen van dit fototoestel. Niets of niemand is nog langer veilig voor deze paparazzo. Met deze kodak in de aanslag heeft deze journalist genoeg hulpmiddelen om zijn passie tot een goed einde te brengen.


Foto: http://www.techreview.nl

dinsdag 8 juli 2008

La Autopista del sur y otras historias

Dit is de titel van het eerste Spaanstalige boek dat ik ooit gelezen heb. Dit boekje, van de hand van Julio Cortázar, liet mij toen ik de titel voor het eerste hoorde, nu bijna 4 jaar geleden, wegdromen naar het mooiste wat Spanje te bieden heeft: Andalusië. Niets vermoedend dacht ik dat dit boek zou handelen over die verborgen schat dat het meest zuidelijke deel van het Iberisch schiereiland te bieden heeft. Ik droomde dat ik tussen de olijfbomen languitgestrekt in een hangmat lag te mijmeren bij die goudgele dorre aardkorst, ik oog in oog stond met de Spaanse zonsondergang, genietend van de stilte dat af en toe door een windzuchtje verstoord zou worden, en me volpropte met Sevillaanse tapas en een fris Muscatelwijntje. Al snel prikte mijn prof deze ballon stuk en belandde ik met beide voeten opnieuw in het doffe klaslokaal. Na die droom wist ik dat deze ontdekkingsreizeger ooit voet aan wal zou zetten in Andalusië, net zoals de Moren zowat 12 eeuwen geleden.

Die dag is er sneller gekomen dan gedacht. Op het laatste nippertje, en door toedoen van een sympathieke werkgever, zal Andalusië tussen 19 en 27 juli a.s. nog weinig geheimen kennen voor deze Spaans-getinte filantroop. In een heuse trektocht staan zowat al de belangrijkste Zuidelijke steden op het menu: Málaga, Granada, Córdoba, Jaén, Ronda, Cádiz, Jerez de la Frontera en last but not least Sevilla. Een strikt schema met tijd voor cultuur, ontspanning, genietend nietsdoen en zoveel mogelijk absorptie van de plaatselijke gebruiken en gewoontes: taal, cultuur, flamenco, stierengevechten, de beste tapas van Spanje en ga zo maar door. Omdat ik nu al weet dat het water in jullie monden staat, zorg ik nadien voor het bijbehorende reisverslag.

maandag 7 juli 2008

Stierengehol

Vanaf vandaag, zondag 7 juli, vormt Pamplona gedurende één volledige week opnieuw het decor voor het wereldberoemde stierenrennen. Het plaatselijke Encierro, genoemd naar de Heilige San Fermin, haalt elk jaar niet alleen tal van dierenrechtenactivisten op z'n dak, maar lokt vooral duizenden waaghalzen vanuit heel Europa naar Pamplona, de Baskische hoofdstad.
Deze Baskische traditie kent haar oorsprong in de 16de eeuw. Het af te leggen parcours bedraagt om en bij de 848 meter waarbij de deelnemers gedurende amper 3 minuten achtervolgd worden door een kudde stieren. Elke race eindigt in de "plaza de toros", de welgekende arena waar de dieren de dood in de ogen kijken.
De lopers zijn traditioneel gekleed. In een witte outfit, dragen de protagonisten ook een pañuelo, de rode zakdoek om de hals, een faja, de rode sjerp om het middel, en een krant om de afstand tot de stier in te schatten.

En dan zijn er ook nog de stieren, die tot 600 kilo kunnen wegen en met hun scherpe horens en met een snelheid van 25 km/uur de moedige stierentrotseerders de schrik op het lijf jagen. De Spaanse nationale televisie brengt elk jaar rechtstreeks verslag uit van dit evenement, maar moest ook vaststellen dat er sinds 1910 al 15 doden vielen te betreuren aan de Fiestas de San Fermin.

woensdag 2 juli 2008

Auf Wienerschnitzel

Zondagavond 29 juni omstreeks de klok van half 11 slaakten menig huismoeder, of gewoonweg personen van het vrouwelijk geslacht, een zucht van opluchting bij het laatste fluitsignaal van het Europees kampioenschap voetbal. Cafés raakten onderbemand, de afstandsbediening was niet langer mannelijk bezit en de girlpower werd opnieuw toonaangevend in zowat alle Belgische huiskamers. Weinigen wisten op dat moment dat zowel de "Ronde van Frankrijk" alsook dat andere sportevenement, "De Olympische Spelen", achter de hoek loerden en de aandacht van bijna heel mannelijk België dra zou opslorpen. Gelukkig heeft men manlief toch bijna een volledige week voor zich kunnen winnen.

Om nog even terug te blikken op het voorbije EK, want geef toe wat is een blog van een voetbalsupporter in hart en nieren zonder een knipoog naar dit ware voetbalfeest. En dames, ik probeer het beknopt te houden. Wat een waar voetbalfeest moest worden, draaide persoonlijk uit in een telleurstellend toernooi. Eerlijk gezegd, ik ben nog nooit zo vaak ingedommeld geweest op een belangrijk eindtoernooi. Weinig wedstrijden waren het bekijken waard en heel wat smaakmakers bleven beneden alle verwachtingen op een kampioenschap waarbij beide organiserende landen, Oostenrijk en Zwitserland, zelf niet echt warm liepen voor dit evenement. Waarschijnlijk hadden de ondermaatse prestaties van elk van hen daar heel wat met te maken. Je moet dan ook in de sportieve annalen terugduiken om na te gaan hoe lang het geleden is dat een organiserend land nog eens over de poulefase struikelde. Het enige pluspunt voor menig Zwitsers was de omzet waarvoor het Oranjelegioen tijdens hun doortocht hoofdzakelijk verantwoordelijk was. Nederlanders laten nu éénmaal overal van zich horen, maar lieten vooral de Zwitserse horeca-uitbaters glunderen.

Ook het vertoonde voetbal van de Nederlanders mag na lange tijd nog eens onderworpen worden aan pure afgunst. Met momenten was het om de vingers en duimen af te likken. Exact 20 jaar na het laatste Hollandse succes, leek een nieuwe stunt in de maak. Oranje was al snel de titelfavoriet bij voetbalkijkend Europa. Mede ook omdat de andere favorieten het lieten afweten. Titelverdediger Griekenland was een schim in vergelijking met het EK van 4 jaar ervoor en ook Frankrijk en ex-wereldkampioen Italië waren ondermaats. Tsjechië kon de rol van underdog niet waarmaken en Portugal had het te druk met de sterrenstatus van sommige individuen. Vooral Rusland en Turkije gooiden hoge ogen.

Turkijke wist zich tot bijna 4 keer in extremis te kwalificeren voor een volgende ronde. De onvermoeibare, en toernooiteam bij uitstek, Duitsland riep de Turkse trip halt toe. Dan waren er ook nog de Russen, die onder leiding van de Nederlander Guus Hiddink, eveneens tot de halve finales wisten door te stoten. Tsaar Guus, schakelde Oranje uit, maar kon toch naar huus omdat Spanje een tweede keer te sterk was. De eindoverwinning van de armada roja zorgde na bijna 44 jaar voor een nieuwe eruptie. Bijna een kwarteeuw na hun verloren EK-finale tegen Frankrijk, wist Spanje eindelijk een groot toernooi op z'n naam te schrijven. Onder het nauwlettend oog van de Spaanse koning Juan Carlos, de aanwezigheid van Manolo en het geklatter van duizenden castagnetten, kaapte Spanje alle prijzen weg. David Villa won de prijs van topscoorder nadat hij 4 doelpunten tegen de netten wist te prikken en Xavi werd uitgeroepen tot beste speler van het toernooi.



Officiële website: http://en.euro2008.uefa.com/