Wie wordt de man van Pipi Langkous?

Gepakt en gezakt verliep de treinrit naar Eindhoven vrij vlekkeloos. Onderweg in de Nederlandse treinstations gaven we onze ogen de kost, zonder de netvliezen te overbelasten voor wat komen zou; Stockholm, het walhalla van de mooie blondines. Eerst dreigden we onze vlucht nog te missen toen een audi onze bus rakelings voorbijzoefde, de buschauffeur ons klemzette op een druk kruispunt en een praatje ging maken met de andere bestuurder. De eerste echte teleurstelling vond plaats op de vlieger zelf. Geen leger van blondines, dat ons zou begeleiden tot Stockholm. Bij mijn weten is Ricardo niet echt een Zweedse naam, en zeker ook geen vrouwelijke naam. Bummer. Hoewel minstens twee mensen van de crew, die naam droegen, besloten we elke steward zo aan te spreken. Strak in het pak en met de lederen handschoentjes. Zou het echt zo koud zijn in Zweden, wilden deze vriendelijke heren een extra handje toesteken of hadden ze te kampen met smetvrees? Omstreeks kwart na 4 landden we op zowat 100km van Stockholm. In een sneeuwwit decor, een stevige bries en alsof de nacht al was gevallen, moet een busrit van anderhalfuur ons in het centrum van Stockholm leiden. We hoopten meteen dat enkele plaatselijke schonen, weliswaar met hun blone haren, ons het licht in de donker zouden tonen, maar tevergeefs. Gelukkig ontmoetten we toch al één plaatselijke schone, Heidi waar we de nacht doorbrachten. Die avond verorberden we ons eerste typische Zweeds gerecht; Chinees buffet.

De nacht had uren geduurd. 's Morgens waande ik me in een kruising van een Indische tempel en een te fel verlichte kerstboom. Even schrikken als je zo wakker wordt. Of had ik me zorgen gemaakt over het budget dat na amper 3 uur Zweden al voor de helft geslinkt was? Op de gastvrijheid viel niets aan te merken. Ook het ontbijt: Yves' legendarische omelet met jawel knäckebröd, mocht er best zijn. We dropten daarna onze spullen in het hotel, zagen dat het best gezellig was hoewel de lobby veel weg had van een toonmodel uit de Ikea. Kleine kamers, waarbij de wandtv in het oog sprong, een sauna, fitnes en ontbijtbuffet konden ons wel bekoren. Net na de middag trokken we de stad in en spoelden we het onbijt weg met de nodige biertjes. Ah, echt vakantie. Zonder de tijd in de gaten te houden en nog niets van de stad gezien te hebben, was Stockholm alweer verdwenen in een gitzwart gat. Niet verwonderlijk dat de meeste zelfmoorden plaatsvinden in Scandinavië.

Op de derde dag kregen we eindelijk iets te zien van Stockholm. De stad is gelegen op verschillende eilanden, maar het echte centrum is allemaal op wandeltempo te verkennen. Het ene winkelcomplex wisselt de andere af, platenverzamelaars en filmliefhebbers komen er zeker aan hun trekken. In de voormiddag slenterden we de koninklijke route af om een eerste indruk te krijgen van de stad. De stad maakte nog steeds deel uit van een wit decor. Net na de middag bleven we even hangen in één van Europa's meest bekende platenshops: Pet Sounds. Even via de winkelstraat naar het oude stadsgedeelte, Gamle Stan, dat al volledig in de kerstsfeer ondergedompeld was, om er opnieuw Zweeds te eten bij een rasechte Italiaan. De nacht werd doorgebracht in een typische rockbar waar de pintjes aan democratische prijzen te verkrijgen waren. We maakten kennis met de speciale mode, de ongelooflijke piercings, en misschien wel de meest lelijke mensen van Stockholm. Door het rookverbod in heel Zweden, moeten mensen buiten in de koude staan roken. De geschikte manier om je sociale contacten bij te schaven. De luieriken onder de Zweden gebruiken eerder Schnüs; een soort tabaktablettendie ze onder hun lip stoppen om zo aan hun nicotineshot te komen.

De vierde dag was het vooral de metro die het werk deed. We bezochten een achterwijk van Stockholm, het plaatselijke voetbalstadion en een ijshockeypiste. 's Namiddags probeerde ik me een keer op z'n Zweeds uit te drukken. In de Subway bestelde ik broodjes met kutballen, maar niet onbegrijpelijk werd ik een beetje vreemd aangestaard. Ik besloot de kutböllar dan maar voortaan gewoon bij ons in de Ikea te kopen. Toch ook even tijd voor cultuur. We bezochten het National Museet, met een tentoonstelling over visueel bedrog, moderne kunst in Zweden doorheen de eeuwen heen, en zalen met de nadruk op het impressionisme. Genoeg serieus gedaan en een goede steack om dit te verteren. De nacht werd ingedoken met een bezoek aan de Absolut Icebar, de trekpleister van deze trendy stad. Voor ongeveer 20 euro krijg je een cocktail op basis van Absolut vodka. Je wordt omgekleed tot een eskimo, en betreed een grote iglo waar het constant -5 graden is. Een barman, die meer wegheeft van een gigantische menselijke pinguïn, bezorgt je je drankje in vierkante glazen die wegsmelten. Gelukkig was on drankje eerder op. Het wemelde er van de Hollanders, en die hadden ondertussen ook ons hotel ingepalmd. Nog een sauna midden in de nacht om de dag af te sluiten.

Op zaterdag komt de stad tot leven. In de winkels krioelt het van het volk, bars zitten uitgelaten vol en de metro biedt geen enkele zitplaats meer. We namen de metro tot één van de buitenwijken van Stockholm om er het strand te gaan opzoeken, maar weinig strand te bekennen. Terechtgekomen in één van de sloppenwijken van Stockholm, besloten we maar rechtsomkeer te maken. In de namiddag kochten we eerst de nodige souveniers en spraken we opnieuw af met de plaatselijke gidsen. We bezochten nog het Vasamuseet, waar de Vasa ligt. Dit oorlogschip werd in de 17e eeuw gebouwd, maar al op haar eerste reis raakte het niet veel verder dan een paar 100 meter uit de Stockholmse haven. Nu hebben ze het schip van de bodem gehaald en sinds enkele jaren ten toon gesteld. Tussen kwart na 5 en 6 uur 's avonds pikten we nog enkel rollercoasters mee in Tivoli, een groot familiepark. Omgeven door de duizenden lichtjes, mijn maaginhoud reeds in de keel, was het eens de moeite waard om dit midden in de winter mee te maken. Na het laatste avondmaal, spendeerden we samen met enkele biertjes de laatste nacht in Heidi's flat.

Zondag werd er duchtig nagekaart in Eindhoven bij een kroketje uit de muur en een patatje oorlog. Iedereen had wellicht avontuurlijke verhalen willen horen over de plaatselijke Zweedse schoonheden, maar achteraf bekeken kan ik toch stellen dat die fabeltjes zwaar overdreven zijn. Om eerlijk te zijn liepen er op de treinstations van Dordrecht en Eindhoven mooiere exemplaren rond dan in Stockholm. Om terug te komen op het ideale beeld van de mooie Zweedse blondine, kan ik toch eerlijk zeggen dat de brunettes beter meevielen. tegen alle verwachtingen in waren de Zweden in het algemeen meer terughoudender dan verwacht. Lag het misschien aan ons of...De eerste dagen werden we van kop tot teen gekeurd, bestaard en besproken. Leuk om zien hoe je het onderwerp ben tijdens gesprekken in en buiten de metro. Als je een beetje Zweeds verstaat, is dat leuk meegenomen. Verder is Stockholm een uiterst mooie stad. Een trendy stad, die ecomische en culturele perspectieven biedt. Op gebied van design en shoppen, kom je echt aan je trekken. En om voor eens en voor altijd de kop in te drukken met die fabel dat het leven er zoveel duurder is...wie niet te luxueus wil leven, geeft er geen cent meer uit dan bij ons, tenzij je je drankjes van 20 euro kan veroorloven! Al bij al kan je de stad perfect op 3 dagen bezoeken en kan ik ze ten zeerste aanraden.

Mediawatcher: de Italiaanse droom

Vanavond pakt VTM uit met de"Italiaanse droom". Denk kortweg aan The Block en Mijn Restaurant, neem een buitenlandse locatie et voilà de format voor deze nieuwe reeks. Onder nauwlettend oog van Francesca Vanthielen zullen zes Belgische koppels de komende weken strijden voor hun ultieme droom. In een pittoresk Italiaans dorpje hopen zij aan het einde van de rit hun B&B te mogen openen. De koppels moeten de bed en breakfast renoveren, de Italiaanse taal machtig worden en zichzelf integreren in het dorp. Geen makkelijke opdracht want wekelijks wordt één van de koppels op basis van de inzet, en de daaruit afgeleide scores, en na beraad van de dorpsraad uit de wedstrijd gegooid. Het overblijvende koppel wordt later op het seizoen de trotse eigenaar van de B&B.

Het is nog maar eens een rip-off van een Nederlandse format, dat reeds afgelopen voorjaar te bezichtigen was op de Nederlandse televisie. Bewijs van originaliteit op de Belgische teevee. Het Nederlandse koppel, dat als winnaar uit de bus kwam, houdt het ondertussen al voor bekeken. Vanaf vanavond kunnen we dus kijken, welk koppel tussen de spaghettislierten door, aan het langste eind zal trekken.

The Streets in concet

Wat krijg je als je een heese Britse rapper, een baard van zeven weken, kapot schoeisel en een pracht van locatie bij mekaar optelt? Jup inderdaad The Streets in de Hallen van Schaarbeek voor het laatste concert van de toernee. Mike Skinner, duidelijk vermoeid en zoekende naar een fles Jagermeister, kwam er zijn laatste nieuwe album "Everything is borrowed" voorstellen op donderdag 21 november. Een uitverkochte zaal, die wat op zijn honger bleef zitten na een matig voorprogramma, kwam helemaal los bij het zien van Skinner. Om even terug te komen op het voorprogramma: King Lee, met oude bekende "L'Enfant Pavé", ex-Starflam, kreeg het publiek niet echt warm. L'Enfant Pavé, ooit nog onderwerp geweest voor een schoolinterview, is de zoveelste die solo probeert te gaan na de glorieperiode bij Starflam.

Maar even terug naar Skinner. Een vermoeide rapper, met iet of wat stemproblemen, was naar Schaarbeek afgezakt om een feestje te bouwen. Alle nummer passeerden de revue: van het nieuwe gospelachtige 'Heaven for the weather" tot het rauwe "Dry your eyes". Een optreden met weinig franjes, doch had dr Skinner weinig moeite het publiek naar zijn hand te zetten. All left shoes in the air en het crowdsurfen waren enkele andere legendarische concertmomenten. Skinner bleef op elk moment van deze gig zichzelf en pompte, ondanks het laaste optreden van de tour, al de overgebleven energie door de mic. Net die overgave maakte van dit optreden één van de beteren die ik ooit mocht aanschouwen.

Hijos de puta:Maradona bondscoach Argentinië

Een dag voor zijn 48-jarige verjaardag kreeg Diego Armando Maradona een heel mooi geschenk. Hij werd een contract aangeboden om bondscoach van de Argentijnse nationale 11 te worden. Pluisje droomde er altijd al van om selectieheer van zijn land te worden. De keuze van Maradona werd in eigen land betwist. De fans hopen dat hij 22 jaar na datum opnieuw de redder van de natie kan worden. Toen bezorgde hij als voetballer bijna in zijn eentje de wereldbeker aan zijn land, nu hoopt hij Argentinië voor het WK in 2010 te plaatsen. Toch gaan er een aantal beperkingen gemoeid met de aanstelling van Maradona. Zo wordt hij liever niet gezien in enkele Aziatische landen zoals Japan en mag hij wegen geschillen met de fiscus geen voet meer zetten op Italiaanse bodem. Vriendschappelijke partijen die er dus niet snel zitten aan te komen. Of Maradona zal lukken in zijn trainersexamen is nog maar zeer de vraag. In eigen land ging hij de uitdaging bij enkele kleinere clubs al eens aan, maar telkens met weinig succes. Als geen ander weet Maradona hoe hij spelers moet oppeppen. Zijn explosieve karakter zal hem alle eer aandoen. De vraag blijft of hij tijdens de rust zijn spelers de gebruikelijke sinaasappels serveert ofdat hij hen misschien een lijntje coke toedient?

De eerste test was alvast succesvol. Gisteren wist de Argentijnse nationale selectie een zuinige overwinning vast te leggen op Schotse bodem. Rodriguez zorgde voor het enige doelpunt. Maradona dolde de dagen ervoor wat met de media en de dag na de wedstrijd circuleerde de oppepwijze van Don Diego in tal van geschreven Spaanse media. Niet de door mij hierboven opgegeven middelen, maar zowel in het hotel als vlak voor de wedstrijd schreeuwde hij zijn spelers toe met de gebruikelijke 'Hijos de puta' of gewoonweg hoerenzonen. Misschien een tip voor de trainers van eersteklasseclubs hier in België?

Foto: De Morgen

Racing rolt ratten op

Weken van tevoren stond GBA-Racing Mechelen aangegeven als een titanenstrijd tussen twee vergane gloriën uit het Belgische voetbal. Beide ploegen zijn geen vreemden voor elkaar en rasechte supporters dachten bij de loting nostalgisch terug aan de harde wedstrijden destijds in derde klasse toen GBA gewoon nog den Béérschot was. Back to the 90's zou je kunnen zeggen...

Anno 2008 is er bij beide clubs veel veranderd. GBA is niet meer dan een fusieploeg, dat voor de bekermatch in een sportieve malaise verkeerde. Een bekerwedstrijd, voor eigen volk, én tegen slechts een derdeklasser, moest niet meer dan een verplicht nummertje worden. Racing Mechelen probeert al 15 seizoenen uit het dal, dat derde klasse heet, te kruipen en hoopt af en toe eens te stunten. GBA mocht dan wel in de hoek zitten waar de klappen vielen, groen-wit stond er geen seconde bij stil dat er ook maar iets te rapen viel op het veld van de eersteklasser. Een colonne van twaalf bussen dacht daar anders over. Vanuit het Mechelse vetrokken zowat 1200 supporters richting het Kiel. Onder politiebegleiding en strikte veiligheidsnormen, betrad het Mechelse legioen zowat 45 minuten voor aftrap een kil en verlaten Kiel.

GBA had voor eigen volk wat goed te maken, en begon dan ook gretig aan de partij. Met vier spitsen koos Van Veldhoven resoluut voor de aanval. De ratten overrompelden waarachtig het Mechselse middenveld en gedurende de eerste twintig minuten was de groen-witte zestien een ware schiettent. Heel veel druk en vooral gapende flanken gaven GBA duidelijk de bovenhand in deze partij. De bal wilde er echter niet in. Een hand gemiste kansen en vooral een goed keepende Clepkens behoedden Racing voor een achterstand. De Antwerpse storm leek even te gaan liggen en groen-wit, dat amper met 1 spits speelde, stak de neus even aan het venster. Op het half uur lobde Claessens de bal eerst nog naast het doel, maar tien minuten voor de rust was het raak. Een afgeweken bal kwam terecht bij Verstraeten, die de bal onder Proto schoof. Het hek was van de dam en meer dan duizend uitzinnige Racingsupporters gingen door het dolle heen. Nog meer ongeloof bij de aanwezigen toen vlak voor het rustsignaal Calicchio de 0-2 op het bord zette. Gelukkig voor heel GBA werd dat doelpunt afgekeurd wegens buitenspel.

GBA kwam ook aangeslagen uit de kleedkamer. De ratten waren onmachtig om iets aan de achterstand te doen. In tegenstelling tot de eerste twintig minuten van de partij, wist GBA nu geen vuist meer te maken. Racing counterde rustig verder en vergrootte de voorsprong vijf minuten na de pauze. Caliccho glipte door de buitenspelval en graaide zijn doelpuntje dan toch mee. Rood van schaamte begon GBA aan de remonte. Vandenbergh zorgde even later voor de aansluitingstreffer: 1-2. Sommigen zagen de bui al hangen toen ze de Antwerpenaren opnieuw de bovenhand zagen nemen. Het verwachte haasje-over effect bleef uit en het was wederom tot groot ongeloof Racing Mechelen dat de score aandikte. Augusto da Silva maakte er een kwartier voor het einde 1-3 van. Soms kunnen vijftien minuten in voetbal heel lang duren en van zekerheid was er absoluut geen sprake in de Mechelse rangen. Als Claessens voor een leeg doel het leer nog in het zijnet werkte, greep menig Racinger zichzelf in het haar. GBA kon geen stempel meer drukken en ploeterde onder luid boe-geroep van de thuisaanhang naar het einde van de partij toe. Minuten tikten weg, maar in de slotminuut zorgde uitblinker da Silva voor het orgelpunt. Met een plaatsbal legde hij de eindcijfers 1-4 vast en werd de viering van de stunt ingeleid. De meegereisde supporters wisten met hun blijdschap geen blijf. Onder groot jolijt vertrok de caravan Mechelse bussen opnieuw huiswaarts, waar de overwinning werd doorgeveird tot de avond erna.

*Vandaag werd ook bekendgemaakt dat GBA-trainer Harm van Veldhoven ontslag genomen heeft na de blamage.

**edit 21/11/2008: Vandaag werd er geloot voor de 1/8e finales van de beker van België. Racing Mechelen lootte in eigen huis eersteklasser Zulte Waregem. Ongetwijfeld wordt dat geen hapklare brok. De Westvlamingen komen op 14 januari a.s. naar het OvK. In de beker is alles mogelijk, maar mocht groen-wit er toch in slagen de volgende ronde te halen, dan wacht er misschien een lokale derby tegen Lierse.

Filmfestival van Gent

Van 7 tot en met 18 oktober loopt in Gent de 35ste editie van het filmfestival. Ook dit jaar wordt er weer heel wat mooi volk verwacht op de rode loper en zullen tal van films meedingen voor de hoofdprijs. Het aanbod is zo uiteenlopend, dat het haast moeilijk wordt om te kiezen. Meer info over de deelnemende en vertoondefims vind je terug op http://www.filmfestival.be/, mar in dit bericht selecteerde ik alvast 5 films, die naar mijn mening de moeite waard zijn om te gaan bekijken.

1) Vicky Cristina Barcelona
Deze prent van Woody Allen was niet alleen de opener van het filmfestival, het verhaal speelt zich af in Barcelona net toevallig één van mijn meest favo steden. Twee jonge Amerikaanse vrouwen, Vicky en Cristina, gan hun familie in Spanje opzoeken en ontmoeten er de Spaanse schilder Juan Antonio en diens ex-vrouw Maria Elena. Wat volgt is een grappige lichtzinnige film waarin alle aspecten van liefde en verdriet worden blootgelegd. Woody Allen is doorgaans niet mijn meest favoriete regisseur. Toch blijft deze film het bekijken waard. De cast is om duimen en vingers van af te likken. Hoofdrollen zijn weggelegd voor Javier Bardem, Scarlett Johansson en Penélope Cruz. Wie net zoals ik geen Allen-fan is, kan zich misschioen toch laten overhalen door de kusscènedie La-Cruz en miss Johansson voor hun rekening nemen.

2) Linha da Passe
Het betere regisseurwerk is, net zoals in deze fim, afkomstig van Walter Salles. Deze Zuid-Amerikaan staat bekend van pareltjes als "Central Station", "The Motorcycle Diaries", "Dark Water", een stukje in "Paris Je t'Aime" en vuurt nu "Linha da passe" af op het Belgische filmpubliek. In deze film worden opnieuw de maatschappelijke problemen in Brazilië geschetst. Het verhaal speelt zich af in São Paulo, waar vier jonge vaderloze broers zich een weg proberen te banen in het dagelijkse leven. De film toont nogmaals hoe weinig mogelijkheden jonge Brazilianen hebben.

3) Fear Me Not
Deze Deense film uit het post-Dogma tijdperk, in vervlogen studietijden nog een onderwerp van ondergetekende blogger, is van de hand van Kristian Levring. Met deze film "Fear Me Not" heeft hij een hedendaagse Dr. Jekyll and Mr. Hyde gemaakt waarin een 42-jarige arts zich terugtrekt maar al snel overstelpt wordt door donkere gedachten. Acteurs zoals Ulrich Thomsen en Paprika Steen, die beiden furore maakten in tal van Dogmafilms, passeren de revue en laten je terug mijmeren naar één van 's werelds meest invloedrijke filmstijlen.

4) The Burning Plain
Guillermo Arriaga is niet meteen een naam die bij velen een belletje doet rinkelen. Deze 50-jarige Mexicaanse scenarist krijgt al veel meer betekenis als ik jullie vertel dat hij naast Alejandro González Iñárritu meewerkte aan " Babel", "21 Grams" en "Amores Perros" alsook aan "The Three Burials of Melquiades Estrada" van Tommy Lee Jones. Nu dingt hij zelf naar de titel van regisseur met "The Burning Plain", waarin hij aan de hand van een puzzelstructuur en met de hulp van Kim Basinger en Charlize Theron een prachtprent neerzette.

5) Somers Town
De Britse cinema zit de laatste tijden terug in de lift. Shane Meadows, regisseur van deze prent, is iemand om in de gaten te houden. Nu wordt hijal beschouwd als de nieuwe Ken Loach en bracht eerder al "24 7: Twenty Four Seven" en "This is England" uit. In "Somers Town" schetst hij het leven van twee rondhangende Londense tieners die hun tijd doden met bedrog, vertier en rokkenjagen. beslist een aanrader!

Rock Ternat

Vrijdag 11 en zaterdag 12 oktober vindt "Rock Ternat" plaats. Dit moet zowat het laatste Belgische festival zijn. Het is de traditionele afsluiter van een lange zomer aan festivals. De line-up voor vrijdag ziet er alvast veelbelovend uit: de Jeugd van tegenwoordig, A Band, Arsenal, The Subs en Etienne de Crécy. Verwacht jullie alvast maar aan een sfeerverslag want julie festivalreporter zal vrijdagavond ter plekke de sfeer gaan opsnuiven.
Meer info: www.rockternat.be

Brel, jawel!

Vandaag is het exact 30 jaar geleden dat de chansonnier Jacques Brel de strijd tegen longkanker verloor in het Parijse ziekenhuis van Bobigny. Brel zag het daglicht op 8 april 1929 te Schaarbeek, maar zet voor het eerst voet aan wal in Parijs in het jaar '53 op uitnodiging van een plaatselijke talentenjager. De eerste successen bleven uit, ook na Brels' eerste optreden in de "Olympia", de Parijse muziektempel bij uitstek. In 1956 neemt Brel "Quand on n'a que l'amour" op in Parijs. De rest is geschiedenis. Brel speelt keer na keer de zalen plat en krijgt in 1966 tijdens zijn zoveelste concert in de Olympia een staande ovatie van wel 20 minuten, een nog nooit eerder vertoond feit in de muziekgeschiedenis. Een jaar later, op het hoogtepunt van zijn muzikale carrière, neemt de Belg afscheid van het podium en wil hij meer tijd wijden aan reizen en films.

De chansonnier zat midden jaren zeventig aan zowat 4 pakjes Gitanes per dag en die begonnen hun tol te eisen. Op 9 oktober overleed Brel dan ook aan longkanker. Niettemin bleef de Belg een voorbeeld en idool voor tal van artiesten. In alle muziekgenres vind je wel iets terug van Brel en diens teksten. Brel was graag gezien en werd dan ook niet voor niets in 2005 door de Franstalige Belgen verkozen tot grootste Belg aller tijden.

Foto: http://www.zycopolis.com/

Team Ambiance: Eerste punt binnen

Team Ambiance 6-Schietlood 6
De derde seizoenswedstrijd van de nog prille competitie werkte Team Ambiance in eigen huis af tegen Schietlood, een ploeg uit de onderste regionen van het klassement. Danny, Bjorn, Arne, Aldo, Kevin en Tom waren op het appel voor dit belangrijk treffen. De bezoekers, die hun doelpuntensaldo tegen hadden, waren niet naar Leest afgezakt om zich in te houden. Dit werd al snel duidelijk toen Schietlood halverwege de eerste helft op voorsprong klom. Team Ambiance liet de kopjes niet hangen en kwam snel langszij door Aldo, die de bal op een presenteerblaadje kreeg van Arne. TA klom voor het rustsignaal nog op voorsprong na een individuele actie van Kevin. Door een bos van spelers devieerde hij de bal nog voorbij een machteloze doelman.

De tweede helft had veel weg van een achtervolgingsrace. Schietlood leek, door het gebrek aan wisselspelers bij de thuisploeg, de bovenhand te krijgen op conditioneel vlak. Dat leverde al snel een 2-3 voorsprong op. Aldo bracht de bordjes via een afstandsschot weer gelijk. De bezoekers kwamen vervolgens op knullige manier opnieuw op voorsprong. Het verdubbelde de voorsprong zelfs wanneer de bal via de voet van Aldo in eigen doel belandde. Schietlood dacht dat de overwinning al op zak was. Team Ambiance zag de bui al hangen, maar vechtte op karakter terug. Kevin bediende eerst Aldo en stuurde vervolgens Arne in het straatje en die had de bal maar onder de grijpende doelman te schuiven. Net voor tijd en met een 5-5 gelijke stand op het bord werd de wedstrijd wat grimmiger. Kleine foutjes en onsportief gedrag maakten van de slotminuten nog een ware thriller. Het leek een happy end te worden voor Team Ambiance wanneer Aldo, na een individuele actie, zijn vierde doelpunt van de avond tegen de touwen prikte. De wedstrijd draaide nog uit op een nachtmerrie toen de zoveelste defensieve blunder Schietlood de kans bood een punt uit de brand te slepen.

Na twee opeenvolgende nederlagen behaalde Team Ambiance dus haar eerste puntje. Achteraf heerste er toch een beetje ontgoocheling in de kleedkamer. Lang kan de ploeg niet stilstaan bij dit gelijke spel want volgende week wacht met Racing Eppegem opnieuw een directe concurrent.

Brico Film Days

Fortis heeft de fakkel doorgegeven aan doe-het-zelf zaak Brico, die je op 28, 29 en 30 september 2008 in heel wat Belgische bioscoopzalen uitnodigt om tegen 3 euro een film mee te pikken. Brico viert hiermee haar 35ste verjaardag en pakt zelfs uit met een aantal avant-premières die tijdens deze Brico Film Days op het grote publiek los gelaten worden:

Angus, thongs, and perfect Snogging
Burn after Reading
Death Race
Eagle Eye
Hellboy 2: The Golden Army
Mes Stars et Mois
Tropic Thunder

Meer info over de films en de deenemende zalen kan je terugvinden op: www.filmdays.be/ .

TNT Experience: Sure we can!

Wat doe je, als je als bedrijf precies 10 jaar bestaat, je motto wil aanpassen en de vooruitzichten voor het komende kwartaal even onder de loep wilt nemen? Je kan alles even op slides zetten, de ene saaie presentatie na de andere geven of...Je kan alle werknemers van TNT uit de hele Benelux naar Rosmalen, ja inderdaad van het tennistoernooi, laten overkomen om er een decadent feestje te geven en zo elke werknemer stuk voor stuk in de bloemen zetten.

Omstreeks 8 uur vertrok de bus vanuit Brussel richting Nederland. Een tankstation later, en busrit van om en bij de twee uur en een stukje file op de A2, werden zowat 1400 mensen hartelijk ontvangen in de plaatselijke Autotron alwaar vers geperst fruistap, vers gezette koffie en vers gebakken brownies ons reukorgaan wisten te prikkelen. Hoewel buiten het zonnetje heerlijk scheen, was de show binnen te doen. De Belgische komiek van Engelse afkomst, Nigel Williams, nam de presentatie voor zijn rekening zodat de presentatie van de hoge bonzen net iets draaglijker werd op een zaterdagmorgen. Nigel werd bijgestaan door Karin Bloemme, een Nederlandse cabaretière.

Het namiddagprogramma beloofde even leuk te worden. Al snel lieten we ons gidsen langs het buffet, aten we de nodige broodjes kroket en waagden we een tochtje op de ijspiste. Hoe we klantenverwachtingen kunnen overtreffen, ondervonden aan de hand van een interactief stemkastspelletje waarbij Nigel Williams in de huid van humoristische spelpresentator kroop. Het feest brak pas echt los toen Belgen, Luxemburgers en Nederlanders gingen mengen, het Nederlandse pisbier werd aangerukt en het buffet van desserten en warme snacks op onze smaakpapillen inspeelde. Alles werd overgoten met een muzikaal sausje. Het muziekspektakel ging verder tijdens de slotshow toen artiesten zoals Jeroen Boom, Sandrine, Jo Lemaire en Gerard Joling de revue passeerden.

Er werd op geen eurotje gekeken en iedereen vertrok dan ook met lachende gezichten en de nodige gadgets huiswaarts. Op de bus verbroederden we nog met enkele chauffeurs die niet terugdeinden om met ons vanalles door de micro te brabbelen. Over een geslaagde werkdag gesproken!

The Streets: "Everything Is Borrowed"

Met Everything Is Borrowed brengt Mike Skinner alias The Streets z'n vierde plaat uit. Skinner hoeft zich al lang niet meer te bewijzen, maar de 30-jaar oude sympathieke geezer lijkt toch heel wat van zijn pluimen te hebben verloren. Mensen die de plaat reeds beluisterden, vragen zich af waar de grauwe beats en gitzwarte teksten zijn gebleven. Dit alles heeft plaats moeten ruimen voor een afkooksel van de Amerikaanse gospelhop waarin zeemzoete melodieën voor een vrolijke, vredige vibe zorgen en in schril contrast staan met het vroegere werk van mister Mike. Het schijfje bevat nog steeds doodeerlijke alledaagse lyrics, maar het niveau van de klassiekers zoals een "Dry Your Eyes" of een clubbanger "Fit But You Know It" haalt het nooit. Wie eerder fan is van het oudere werk kan The Streets aan het werk zien op 20 november a.s. in de Hallen van Schaarbeek. Fans halen beter ook deze plaat in huis; nieuwsgierigen raad ik eerder aan even wat tracks op voorhand te beluisteren alvorens duiten aan deze disc te spenderen.

Foto: http://www.the-streets.co.uk/

Pukema Rockt!

Afgelopen weekend vond één van de laatste nazomerse festivals plaats te Puurs. Pukemarock gaat al 20 jaar door het leven als één van de meest gezelligste familiefestivals met tal van randactiviteiten en optredens met voor iedereen wat wils. Voor deze feestelijke editie, mocht een aangepast programma dan ook niet ontbreken. Een korte impressie.

Op zaterdag 20 september had ik te Puurs afgesproken met twee vrienden. Een heerlijke nazomers zonnetje deed haast vermoeden dat de zomer ons Belgenlandje nooit achtergelaten had. De eerste verrassing van de avond was dat niet Flip Kowlier, maar wel De Jeugd van Tegenwoordig, het schema opvulde. Partybeats en lachwekkende teksten waar je, zonder er al te veel van te begrijpen, toch happy wordt. Ik had het festivalterrein nog niet betreden of een vriendelijke feestganger was zo vriendelijk geweest om ons 3 inkombandjes te schenken. De aangekochte tickets werden van de hand gedaan en hoe duur festivals ook mogen wezen, plots hadden we winst gemaakt. De positieve omzet werd meteen aan drankjetons tenietgedaan. Het nuttigen van het plaatselijke godendrankje, Vedett, kon beginnen.

Naast de eet- en dankstandjes, zouden we haast nog vergeten dat er ook nog opgetreden werd. Na het Hollandse trio van De Jeugd van Tegenwoordig was het de beurt aan het stevige A Brand. Wanneer de herfst voor het eerst al van zich liet voelen, dompelde Gabriel Rios de aanwezige menigte onder in zijn feel good Zuiderse vibes. Top of the bill en hoofdact van de avond was ongetwijfeld Anouk. De Nederlandse rockdiva kreeg iedereen uitzinning. Achteraf bekeken, moet ook ik toegeven dat Anouk een grote madam is. Discobar Galaxie zweepte het publiek nog wat op en trok een nog prille nacht op gang. Bijna 25000 mensen kwamen tijdens deze driedaagse Puurs bezoeken waardoor dit nazomerse feestje stilaan uit de anonimeit stapt en bijna uit de voegen barst. Zaterdag was daar alvast weinig van te merken. Een geslaagde afsluiter van het festivalseizoen.

Team Ambiance

Onder het motto "de gezelligste ploeg in de reeks" zag Team Ambiance omstreeks de jaarwisseling het daglicht. Dit tekstje moet de oeroude clichés rond het (zaal)voetbal niet versterken, maar bij TA gaan voetbal, vriendschap en amusement hand in hand. Het begin van de club, zowat een half jaar geleden, verliep niet altijd van een leien dakje. Het zoeken naar een thuishaven, de nodige sponsors en vooral een vaste spelerskern ging niet altijd even makkelijk. Ondertussen speelde het team alvast haar eerste officiële wedstrijd in haar nog prille bestaan. Deze ging jammer genoeg nog verloren, maar op het elan dat de ploeg momenteel draait, zullen de resultaten niet te lang meer op zich laten wachten. Woensdag aanstaande staat alvast de eerste officiële thuiswedstrijd op het programma. Supporters allen op post! De laatste nieuwtjes, als ook de wedstrijdverslagen zullen regelmatig op de blog verschijnen. Wie nu al niet meer kan wachten, kan altijd even surfen naar www.team-ambiance.be .

Benvenuto

De scholen hebben al ruim één week hun activiteiten hernomen. Na afwezigheid van amper 1 jaartje, heb ook ik besloten om opnieuw achter de lesbanken plaats te nemen. Vanaf vandaag, zal ik in avondonderwijs lessen Italiaans volgen. Gedurende 3 uurtjes probeer ik één van de talen met de mooiste uitspraak ter wereld onder de knie te krijgen. De voorkeur ging eerst uit naar de Portugese taal, maar daarvan heb ik reeds de basis meegekregen in Frankrijk. De taal en cultuur uit Italië spreken mij enorm aan en vormen een geheel nieuwe uitdaging. Bovendien draagt de VDAB haar steentje bij en zal men de helft van de opleiding financieren. Rede te meer dus om deze kans niet links te laten liggen. Op deze manier breid ik mijn talenkennis nog wat uit en ik doe ik mijn naam van polyglot alle eer aan.

Foto: wikipedia

Nu we er toch zijn: Zweuden

Het BNN-reisprogramma "Nu we er toch zijn op vakantie", in combinatie met de gezonde nieuwsgierigheid voor de taal, cultuur en moderne samenleving, maakten het allemaal een stuk makkelijker om op het laatste nippertje nog een citytrip vast te leggen voor 2008. Eind november moet Stockholm, de hoofdstad van Zweden, op haar hoede zijn voor de delegatie Verbeecken. Samen met mijn broer zal ik het land van Pippi Langkous, Abba, knäckebröd, duizenden blondines, snus en aquavit gedurende een volledige week onveilig maken. De Zweden staan bekend voor hun gastvrijheid en zullen ons dan ook met open armen ontvangen.

Voor nog geen 40 euro per persoon vliegen we heen en terug naar de derde luchthaven van Stockholm. Daar pas begint het hele avontuur. Stockholm is de grootste en tevens ook de hoofdstad van Zweden. De hele stad en regio tellen bijna 2 miljoen inwoners. De stad wordt ook wel "het Venetië van het Noorden" genoemd en dankt die naam aan het feit dat het uit 14 eilandjes bestaat, die met heel wat water en bruggen met elkaar in verbinding staan. De toeristische meerwaarde, de gezelligheid, en de troef van één van de meest moderne en snelst groeiende Europese steden te zijn, vergemakkelijkten de keuze. Om het avontuur, en de integratie met de lokale bevolking nog wat groter te maken, opteren we wellicht voor een goedkoop verblijf in een hostel. We proberen zo de kosten wat te drukken, want uit alle hoeken fluistert men weleens dat het Zweedse leven verschrikkelijk duur is. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Foto's en info: Wikipedia

Mojito

De zomer loopt stilaan op haar einde. Echte zwoele temperaturen hebben we in ons Belgenlandje niet gekend, maar weer of geen weer, de consumptie van de cocktails bereikt tijdens de vakantiemaanden altijd een hoogtepunt. In dit berichtje schotel ik jullie de Mojito voor. Deze cocktail is Cuba's nationale trots en heeft de laatste jaren als verkwikkend drankje aan heel wat populariteit gewonnen. Jong en oud zijn gek op deze mix, en het is dan ook zonder enige twijfel mijn favorite drankje.

De Mojito werd de lievelingsdrank van schrijver Ernest Hemingway en groeide in sneltempo uit tot de nationale drank van Cuba. Over de uitvinding van dit godendrankje bestaat nog wel eens onenigheid. Sommige Cubanen verdedigen de stelling dat het brouwsel afkomstig is van Britse piraten. Anderen zeggen dat de drank afkomstig is van de slaven eind negentiende eeuw toen ze water, suiker en rum als hun dagelijkse energiedrankje nuttigden.

Op de vraag "hoe de naam Mojito ontstaan is", geeft de cocktailencyclopdie een duidelijk antwoord. De naam is afgeleid van het Creoolse "Mojo", wat terugslaat op een marinade van limoen, look en munt. Deze mix werd ook gebruikt om vlees te kruiden. Toen deze kruidenmix aan het suiker-rumdrankje werd ,ontstond de "cocktail with a little mojo", of kortweg Mojito in het Spaans.

Doorheen de zomermaanden zorgden tal van Mojito's voor mijn maaginhoud. Sommigen waren goed gemixt, anderen misten net die finishing touch. Enkelen bevatten rum van het merk "Havana Club", anderen dan weer van het iet wat onbekendere merk "Pampero". Ook ik onderworp mij met mijn barmanskills aan enkele brouwsels. Algemeen gezien mag ik best tevreden zijn over het resultaat. Het bereiden van een Mojito kent geen geheimen. Voor diegenen, die het recept nog niet kennen, nog één keertje alle ingrediënten op een rijtje en in de juiste volgorde van toevoegen.

Mojito voor 1 persoon:

*1 theelepel rietsuiker

*sap van een halve limoen

*3 takjes munt

*aanvullen met spuitwater tot ongeveer op een hoogte van 1 cm. Het geheel mengen en pletten

*ijsblokjes tot aan de rand van het glas

*rum toevoegen

*aanvullen met spuitwater

*afwerken met enkele drupjes angostura (bitter drankje) en de nodige munttakjes

Het geheel is natuurlijk niet te smaden met een goede Havanna-sigaar. Geniet erop los!

Info: de Mosterd van Abraham

Foto: supercocktails.com

Com'on you greens

Het gras is altijd groener aan de overkant. Ook vandaag start eindelijk de voetbalcompetitie in derde klasse B. Maanden moesten we moedeloos wachten op dat eerste fluitsignaal. Surrogaten als het EK, de Olympische Spelen, en de Jupiler League (zonder bijdrage van Club Brugge tot dusver) konden amper soelaas brengen. Het gras ruikt heerlijk, de kalk stuift op, het groen-witte shirt van mijn favoriete voetbalclub wappert weer bij elke gelverde inspanning en de nodige voetbalfever is aanwezig! Om 20h trapt Racing Club Mechelen haar seizoen op gang met een uitwedstrijd op Turnhout. Deze eerste speeldag biedt meteen een klepper van formaat. RCM treft wellicht één van de sterkste ploegen uit de reeks. In het Stadspark wacht het plaatselijke KV Turnhout de Mechelaars op. Supporters, allen op post!

Officiële site: www.racingmechelen.be

Bakkesboek

Het aantal geregistreerde Facebook-gebruikers heeft tegenwoordig de kaap van de 100 miljoen gebruikers overschreden. Iedereen heeft wel een account aangemaakt en probeert via dit medium zijn of haar sociale contacten wat op peil te houden. Facebook is populairder dan ooit en overtreft als netwerksite concurrenten als daar zijn myspace of andere varianten. In de pers raakte bekend dat Aaron Sorkin, de bedenker van "The West Wing", aan een kritische film over facebook werkt. Sorkin wist zelf nog niet goed wat de contactsite juist inhoudt, maar leert elke dag bij. Wanneer de regisseur het principe onder de knie heeft, is de volgende netwerksite wellicht al uit de grond gestampt. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Bron: www.deredactie.be

La Tomatina

Gisteren kleurde het Spaanse stadje Buñol helemaal rood voor de jaarlijkse Tomatina. Op deze dag, 27 augustus, bekogelen de deelnemers gedurende één volledig uur mekaar met overrijpe tomaten. Dit lokale feest is uitgegroeid tot een evenement met wereldlijke allure. Zowat 40000 deelnemers vanuit alle hoeken van de wereld ovverrompelden dit stadje in de provincie Valencia. Ze namen deel aan wat de grootste foodfight ter wereld moet zijn en waarvoor bijna 115 000 kg tomaten aangerukt werden.


Bron: www.latomatina.es

You're The Best-815

U leest het goed, het Belgische verkeer is weer een waaghals rijker. Het aantal ingeschreven wagens bleek de afgelopen tijd opnieuw toe te nemen en er werden dit jaar dan ook al 80000 nieuwe inschrijvingen geteld. Jammer genoeg moest deze Thierry Boutsen net iets te lang op zijn nummerplaten wachten. Vandaag was het eindelijk dan zo ver. "YTB 815" pronkt vanaf heden zowel vooraan als achteraan mijn eigen wagentje. Dit bericht is dan meteen ook een oproep naar alle smurfen en andere bevoegdheden toe: gelieve mild te zijn en af en toe een oogje dicht te knijpen wanneer deze automobilist een mogelijke verkeersovertreding zou maken.
Alvast dank bij voorbaat!

Usain GOLD

Big up Big up naar Usain Bolt. De Jamaicaanse sprintkoning wordt vandaag 22 jaar oud en mag zich nu al de snelste man ter wereld noemen. De bewijzen liegen er niet om. Twee maal goud en twee wereldrecords liep de man van het reggae-eiland de afgelopen dagen. In het "vogelnest", oftwel het Olympisch stadion van Peking, werd de jonge sprintkoning winnaar bij de 100 en de 200 meter. Hij verpulverde alle records en verbeterde gisteren ook nog eens het 12-jaar oude wereldrecord van Michael Johnson. Vooral de ontspannen indruk en de flair van de jongeman vielen op. In de finale van de 100 meter liet hij zich zelfs uitbollen op de laatste tien meter. Het gemak waarmee hij de tegenstand opzij zette, geeft duidelijk aan wat voor een groots atleet hij is. Het wordt wellicht een leuk maar kort weerzien met deze kampioen tijdens de Memorial Van Damme wanneer Usain ook in recordtijd ons landje voorbij zal zoeven. Jah man!

Foto: Sporza

Van Nistelrooy Quintet

Gisteren trad het "Van Nistelrooy Quintet" op in het fort 4 te Mortsel. Jullie stellen zichzelf waarschijnlijk nu de vraag; "who the ...?" Dit Antwerps jazz-collectiefje is al jaar en dag samen en ik zag het vijf-tal dan ook exact 2 zomers geleden aan het werk toen ik op een zwoele zomeravond langs de Barcelonese Ramblas slenterde. Het groepje wist meteen mijn aandacht te strikken en in een mum van tijd had een hele bende gegadigden zich rond de muzikanten geschaard. Toen ik begin deze week een kleine affiche in mijn favoriete regionale krant tegenkwam, moest ik meteen terugmijmeren aan de tijd in Barcelona. Meteen volgend op die gedachte, stelde ik mij de vraag of ze de muntstukjes die ik aan hen besteed had wel goed benut hadden? Alsof ze nog zouden weten wie ik ben...
Ik heb nog ergens een videootje van hen liggen en zodra mijn pc dat bestand teruggevonden heeft, plaats ik het hieronder. Wie nu al benieuwd, of in to jazz is, kan ik ten zeerste aanbevelen de jongens van het "Van Nistelrooy Quintet" live aan het werk te gaan zien morgen, vrijdagavond, op de Dageraadplaats te Antwerpen. Veel luisterplezier!

Overbesekste Kuifje uit de rekken gehaald

Het gaat niet goed met onze nationale trotsen. Eerder kregen onze jonge Rode Duivels een pandoering van Nigeria tijdens de Olympische spelen, en gisteren verscheen het bericht dat een overbesekste Kuifje in Spanje uit de rekken werd gehaald. In "El Loto Rosa" oftewel "De Roze Lotus" schildert de Spaanse tekenaar Antonio Altarriba Kuifje af als een dertiger die het beste van zijn leven achter de rug heeft en zijn dagen slijt voor een tabloid. Van zijn hondje Bobby en boezemvriend kapitein Haddock zijn al lang geen sprake meer en de stripheld geniet in het boek van een actief seksleven. De parodie kwam er naar aanleiding van de honderste geboortedag van Hergé, de geestelijke vader van Kuifje.

Het boek werd na een rechtzaak uit de handel genomen. Kuifje is al meerdere malen onderwerp geweest van een seksueel getinte vorm van plagiaat. Waarom onze nationale stripheld zo een makkelijk doelwit is, blijft mij de vraag. Of zouden zijn edele delen ook bedekt worden door zo een belachelijke kuif?

Bron: Gazet van Antwerpen

Foto: cs.unumaas.nl

Blueprint 3

Hij steekt het niet langer onder stoelen of banken: Jay-Z is bezig met een nieuw album. Het schijfje moet de naam "Blueprint 3" dragen. Wanneer de nieuwe plaat van Sean Carter aka Jay-Z klaar zal zijn, is nog niet duidelijk. Momenteel zijn er al 3 nummers ingeblikt, maar de rapper is nog niet helemaal zeker of ze het album wel zullen halen. Enkele van de nummers worden geproducet door Timbaland. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Wat ook een vervolg krijgt is de ruzie die Jay-Z onlangs had met Oasis frontman Noel Gallagher. De Brit vond de rapper niet thuishoren op het festival Glastonbury. Jay antwoordde gepast met een rap op de vergane nummer 1 hit van Oasis: "wonderwall".

Foto: www.jayzonline.com

RIP Bernie Mac

Toch ook even aandacht voor wat meer ernstig nieuws. Vanmorgen is de Amerikaanse acteur en comedian Bernie Mac overleden op 50-jarige leeftijd. De stand-up comedian was ook bekend van zijn eigen "Bernie Mac Show", de populaire televisieserie, die zelfs bij ons op VTM te bewonderen was. De Amerikaanse acteur schitterde in tal van films en viel vooral op in de bijrolletjes die hij vertolkte. Zijn grappen en grollen zullen altijd bijblijven en Bernie speelt dan ook mee in heel wat films die ook mijn collectie kleur geven. Zijn aanwezigheid in bijvoorbeeld "The Players Club", "Above The Rim", "Friday", "Get on the bus", "Ocean's eleven, twelve and thirteen" zullen voor eeuwig bij blijven. Bernie Mac stierf vanmorgen te Chicago. De officiële doodsoorzaak is nog niet bekend, maar de acteur had al een tijdje te kampen met een ernstige longontsteking.

Foto: Bet.com

Nostalgie: het Kinder surprise-eitje

Wie kent het nu niet? Het surprise-ei van Kinder, dat zijn 3 dingen: een verrassing, chcocolade en een speelgoedje. Elke keer moederlief naar de bakker of winkel trok, zaagden we de oren van haar hoofd voor dat ene chocolade eitje dat ons opnieuw minuten vol speelplezier zou opleveren. Bij het lezen van volgende artikel in de Morgen, wist ik even niet wat te denken: "Duitsland wil surprise-ei verbieden". Volgens de Duitse commissie voor Kinderzaken is de combinatie van voedsel met niet-eetbaar speelgoed te gevaarlijk. Ferrero, de fabrikant van de chocolade eitjes, vindt het verhoogd risico redelijk absurd daar er amper bewijzen zijn dat de eieren te gevaarlijk zouden zijn voor kinderen. Als kind raakte ik soms ook wel lichtelijk geïrriteerd als ik dat gele potje niet openkreeg, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ooit ook maar één seconde eraan gedacht heb om het door mijn strot te rammen.

Bron: De Morgen

Fotowww.eierkamer.nl

WK Sauna

Na het WK luchtgitaar, nu ook het WK sauna. In het Finse stadje Heinola start vandaag het WK sauna. Deelnemers uit 19 verschillende landen zweten het tegen mekaar uit. Opzet van dit kampioenschap is om het zo lang mogelijk vol te houden in een hut waar het om en bij de 110 graden bedraagt. Om de halve minuut wordt er dan ook nog eens emmertje water tegenaan gegooid om wat extra stoom te creëren. De Belgische delegatie bestaat uit 16 op en top fitte mannen die de strijd zullen aangaan om regerend wereldkampioen, de Fin Timo Kaukonen, uit zijn zweethut te stoten. De recordtijd staat op 12 minuten en 26 seconden.

Amerikaanse zender weert een té sexy Eva Mendes

In de VS moeten ze altijd anders doen. Ze zijn het altijd oneens, hun levenstijl verschilt teveel met de onze en in een land waar bijna niets moet en alles mag wordt een reclamespot met daarin één van de mooiste vrouwen op deze aardbol van het scherm gehaald. De Amerikaanse zender, Spoilsport, haalde een spot voor parfum van Calvin Klein uit de zendtijd. In de clip ligt de beeldschone Mendes naakt op een bed. Volgens de Amerikaanse actrice, die tevens van Cubaanse afkomst is, geeft de clip perfect weer wat de parfum van Calvin Klein inhoudt: "provocerend en tegendraads". Net zoals ik de VS altijd altijd al beschouwd had. De clip is nog steeds te bewonderen op de officiële site van Calvin Klein. Het is niet de eerste keer dat La Mendes provoceert in een reclamespot. Voor de anti-bontcampagne vab PETA maakte ze het ook al niet te bont. De sexy latina ging ook daar uit de kleren. Ons Eva voelt haar supervrouwelijk in deze clip en vond er niet veel soeps aan om in deze reclamespot te figureren. En eerlijk gezegd...ik, en menig ander mannelijke lezers, vinden dit ook niet.

Foto: http://www.evamendes.com/

Gekke Gerrit

Na langdurig aandringen van mijn supertoffe, sympathieke en humoristische vriend en collega, Gerrit, deze ode enkel en alleen aan hem opgedragen. Bij gebrek aan inspiratie om zelf een gedicht op te stellen, alvast de lyrics van het Nederlandse hip-hopcollectief Opgezwolle. Het nummer Gekke Gerrit, staat vol met gelijkenissen tussen de protagonist van dit nummer en dé enige echte Gerrit Maurau.

En de lyrics:

Gekke Gerrit, met een GhettoBlaster, getverdemme, vieze fonk
Gekke Gerrit wil te graag ,het is niet gezond
Iedereen kent er één in zijn omgeving,
het type dat meedoet maar hij zorgt alleen voor verveling
Sjeezen, Gekke Gerrit kom op vorm je eigen mening
Laatst zei die Weer:

"Ey stick, krijg jij mij de game in,
ik rap ook weetje, wacht ik laat je horen
Ik heb een aangeboren natuurlijke cameraperformance,
we gaan Scoruh

"Ik zeg Gerrit, doe ff rustig, je gaat te vlug,
plus vorige week was je nog clubnicht
Nu kom je hier met een oversized wijde hiphopbroek,
nu wil je dealen op de straathoek, je bent niet slim genoeg
"Trendhopper"
Vroeger bij voetbal werdtie standaard als laatste gekozen,
een tragische gozer, Geen neus voor de goal,
zn pass is te verwaarlozen,
dus nu staatie te smoken, de dagelijke dosis

"omdat et erbij hoort tochh"

Ik laat em in zn waarde,
maar dit verschijnsel komt nog vaker voor dan water uit de kraan
Hij valt dames lastig bij gebrek aan een openingszin
Zogenaamde Casanova, ik geloof er niet in!

[Refrein]Gekke Gerrit, je wilt te graag
Gekke Gerrit, het is beter dat je chillt vandaag
Gekke Gerrit, je wilt te graag
Gekke Gerrit, het is beter dat je chillt vandaag

Gekke Gerda, de zus van Gerrit, Check dit
Ze loopt te zeiken over der lichaam terwijl ze nagenoeg perfect is
Gedraagt zich echt als een "bitch"
Maar verwacht respect als Vrouw,
Ze werd steeds gekker, en verder dan Kelly omgebouwd
Maar nog niet tevreden, der kont is de lelijk
Onzeker komt ze constant je sportsschool betreden,
En op tv, spreken ze met een grote bek
Alsof alles kan, Veronica maakt van mooi perfect
Gerda doe niet gek, als je jezelf was,
Had je respect gehad, het is niet meer dan een slechte grap
Van het rechte pad, naar de plastische chirurg
Je passievrucht is kurkdroog, plus je past niet in een jurk

Je valt door de mand, Echt waar Gerda
Robert Schumacher heeft zn mes klaar Gerda
Make-up, of facelift om te verbloemen dat je feestnee, het mocht niet baten,
We noemen je nog steeds Gekke Gerda

[Refrein]Gekke Gerda, je wilt te graag
Gekke Gerda, het is beter dat je chillt vandaag
Gekke Gerda, je wilt te graag
Gekke Gerda, het is beter dat je chillt vandaag

Andalucía

De trouwe lezers onder jullie zijn tijdens mijn Spaans verblijf waarschijnlijk dagelijks naar een update van mijn blog komen lonken. Tevergeefs werden zij niet op hun wenken bediend, maar nu ik terug een beetje geacclimatiseerd ben aan de Belgische normen, hoewel, volgt hier een beknopt verslag van mijn trektocht door het zuiden van Spanje.

Dag 1: Na een vlucht zonder al te veel problemen landde ons toestel veilig en wel op de luchthaven van Málaga. Onder een drukkende warmte was het even aanschuiven alvorens we gepakt en gezakt plaats konden nemen in onze lokale hummer. Een zwarte Opel Corsa zou het vervoermiddel worden voor de komende week. De vierwieler zou ons zonder al te veel kleerscheuren door het bergachtige Spaanse lanschap moeten voeren en ons uiteraard op de voorziene stops tijdens deze tocht moeten brengen. De eerste stop was hotel El Horcajo, nabij het pittoreske stadje Ronda, waar de beeldschone Estelle ons opwachtte, en ons de sleutel gaf van dormitorio 7; een klein vertrek gelegen in een natuurgebied dat omgeven was door vogelgezang, citroen- en olijfbomen. Het avondmaal was iets wat verdacht veel leek op stoofvlees met frieten. Het plaatje was perfect. Dit voelde aan als thuiskomen.

Dag 2: De nacht duurde korter dan verwacht, maar het was heerlijk wakker worden onder het gekraai van een haan die dienst deed als orkestleider van een meute kakelende kippen. De citroenboom net voor de deur, net als de geuren van het ontbijt, lachten ons tegemoet. De eerste volledige dag van ons verblijf bracht ons in tal van kleine dorpjes, zoals je ze alleen in de mooiste reisgidsen vindt. De smalle baantjes, met zicht op de kalksteengebergtes, leidden ons tot in Grazalema. De route en het zicht op het landschap maakten je muisstil en het hartelijke ontvangst in dit bergstadje gaven een goed gevoel. De volgende stop was Ubrique, opnieuw een klein sneeuwwit stadje, maar het hart van de lederindustrie in Spanje. In een blakend zonnetje stopten we halverwege de middag in Ronda, zowat op 20km van ons verblijf. Als een ware toreador begaf ik mij op het zand van de stierenarena. Nadien bleven we stilstaan bij de Puente Nuevo, de spectaculaire brug die een meer dan 100 meter diepe kloof overspant en de verbinding vormt tussen het oude en nieuwe stadsgedeelte. De brug zorgt trouwens ook voor een adembenemend zicht over de regio.

Dag 3: Op dag 3 werd het reisschema iets omgegooid. Het bezoek aan Sevilla moest plaats maken voor een rit langs de Spaanse kustlijn. Een eerste stop was er in Gibraltar, één van de laatste Britse kolonies. Net alsof je je in Groot-Brittanië vertoeft, maar hier kan je van op de rots een glimp opvangen van het Afrikaanse continent. Altijd wel even oppassen voor de Barbarijse apen die niet er niet voor terugdeinzen om met je tas, fototoestel of ijsje er vandoor te gaan. De volgende halte was in de badplaats Tarifa. Dit is het meest zuidelijkste punt van Spanje en geeft je de mogelijkheid om binnen de 35 minuten met een cruiseschip het Afrikaanse vasteland te bereiken. Onderweg naar deze badplaats werd ons voertuig nog geraakt door een projectiel in de vorm van een steen die één van de voorbijrijdende vrachtwagens niet kon bijhouden. Even na zessen zetten we voet aan wal in Cádiz, een historisch belangrijke haven, dat een welvarende indruk naliet door de vele barokke gebouwen en kerken. Heerlijk slenteren door de smalle geplaveide straatjes met de zon op je snoet en de rust van het water tijdens een promenade langs de zee. Een parkeerplaats vinden, was daarentegen een helsere opdracht.

Dag 4: Opnieuw een mijlpaal in de reisroute bij onze aankomst in Sevilla. De late, maar vooral woelige bergrit, hadden de tapa's uit Cádiz moeilijk verteerbaar gemaakt. De sporen hiervan waren nog steeds zichtbaar wanneer we in temperaturen van meer dan 40 graden begroet werden door een straatbeeld, wemelend van de appelsienbomen. De stad aan de Guadalquivir, met haar Moorse en theatrale impressie, was de zoveelste plek in Andaloesië dat indruk op me gelaten had. Plekken die je in Sevilla zeker moet bezoeken zijn de Kathedraal van Sevilla, de grootste gothische kerk ter wereld en symbool van de christelijke herovering op het islamitische Spanje uit de 15de eeuw. In deze kathedraal liggen tevens de stoffelijke resten van Cristoffel Columbus. Laat vooral bij het buitengaan van de kathedraal je toekomst niet voorspellen aan de hand van een palmtak. Deze takjes worden je aangeboden, zeggen meestal in alle gevallen dat je 2 kinderen ter wereld zult brengen, maar de vrouwen die ze aanbieden verwachten een financiële tegemoetkoming. Een bezoek aan La Giralda, de minaret van de oorspronkelijke moskee, mag zeker niet ontbreken. Vanop de klokkentoren heb je een imposant zicht over de stad. Ook het Reales Alcázares loont de moeite. Dit paleis uit de 8ste eeuw vormdde de residentie voor tal van christelijke- en moorse heersers en is opgetrokken in die typische mudéjar-stijl. Dit pareltje, met de vele patio's en prachtige tuinen, is de perfecte schuilplaats om even te ontsnappen aan het drukke Sevillaanse straatleven. Sevilla loont echt de moeite en is een citytrip op zich waard. Het contrast tussen de moorse stijl, en dus ook de historische waarde, en de moderne gedeeltes van de stad zijn een bezoek waard.

Dag 5: Eindelijk tijd om even op adem te komen. De kilometers hadden zichzelf al aardig opgeteld en het was dus even tijd om uit te rusten en te dobberen in het zwembad van ons verblijf. Lang nagenieten kon ik niet daar we voor het wisselmoment van onze trip stonden. We namen afscheid van ons verblijf in de wilde natuur en trokken richting Granada. De aankomst in hotel Las Nieves, een klein hotelletje pal in het centrum, stond natuurlijk in schril contrast met de rust, de krekels en natuur van onze vorige verblijfplaats. Gelukkig vergde het uitpakritueel niet al te veel tijd en doorwandelden we aan gezapig tempo de moorse wijk Albaicín. Steile hellingen lieten ons kronkelen tussen de witgekalkte huisjes omgeven door geraniums en palmbomen. Het gaf ons de mogelijkheid om voor het eerst een glimp op te vangen van Granada's meesterwerk El Alhambra met de Sierra Nevada op de achtergrond. De afdaling was niet te onderschatten in de ruwgeplaveide straatjes. Om even op adem te komen dronken we in deze moorse wijk een thee in één van de vele Arabische theehuizen die de regio te bieden heeft. Velen zouden ons voor gek verklaren om met temperaturen van om en bij de 40 graden een warme drank te nuttigen.

Dag 6: Opnieuw een hoogtepunt van de reis dwars door het zuidelijke gedeelte van Spanje. Always safe the best for last, luidt het spreekwoord. Met een bezoek aan Córdoba stond meteen de verste verplaatsing op het schema. Gezien het vakantiegevoel, het anti-vroeg-opstaan-gevoel bereikten we deze oorspronkelijke stad net iets te laat. Córdoba is de warmste stad van Europa en dat zullen we gevoeld hebben. Wederom een uitputtingslag om ons over de mooie pleintjes, marktjes, binnenplaatsen bij helse temperaturen te begeven naar de Mezquita. Vrij vertaald, de "Grote Moskee", was het zoveelste voorbeeld van de Arabische invloed in Andaloesië en was meer dan de moeite waard om er meer dan 200 km voor te rijden. Welke indruk dit gebouw naliet, kan je beter zelf bekijken op de foto's. Verder is het misschien nog interessant te weten dat Córdoba de culturele hoofdstad van Europa wordt in 2016 en dat de stad levensgevaarlijk is om in rond te rijden. Iedereen parkeert zich midden op straat dubbel waar hij/zij daar een mogelijkheid ziet.

Dag 7: De laatste dag van ons verblijf werd volledig gewijd aan Granada. De Andaloesische stad was destijds het centrum van het islamitische Spanje. De moorse invloed en overblijfselenvzijn dan ook niet te overzien, maar wie denkt in een verouderde stad te belanden, komt bedrogen uit. Deze stad ademt heel wat historische meerwaarde uit, maar achter de vele kerken en musea schuilt een bruisende stad met tal van trendy winkels, gallerijen en een stomend nachtleven. In het centrum van het moderne Granada bevinden zich de 2 belangrijkste post-moorse gebouwen: la Capilla Real, de laatste rustplaats van Los Reyes Católicos Isabella en Ferdinand. Dit vorstenpaar is verantwoordelijk voor het verdrijven van de laatste moren uit Spanje. Ook de kathedral van Granada is een bezoekje waard en is opnieuw een voorbeeld van een omgebouwde moskee. Het uithangbord van Granada, en tevens ook toeristische trekpleister van de regio, is zonder enige twijfel het Alhambra. Op de heuvel van de stad en met de Sierra Nevada als achtergrond staat dit pareltje van islamitische kunst. Het paleizencomplex is zo groot dat je er makkelijk een halve dag kan ronddwalen. Het Alhambra bestaat uit 3 grote delen: de Generalife of zomerpaleis van de sultans met prachtige tuinencomplex, het Alcazaba of het oorspronkelijke fort, en tenslotte ook nog het Palacio Nazaríes, dat dienst deed als juridisch en administarief hoofdkwartier. Dit laatste deel is zeker en vast het mooiste van het hele Alhambra. Dit paleis met zijn schat aan patio's, islamtisch handwerk en de tot in de puntjes afgewerkte zalen is een waar genot voor het oog. De laatste dag in Granada werd afgesloten met een bezoek aan een authentiek flamenco-optreden.

Dag 8: Inpakken en afscheid nemen van wellicht de mooiste regio van Europa. Eindelijk had ik kennis gemaakt met Andalucía en deze prachtige omgeving heeft me geen seconde verveeld. je begrijpt dat dit reisverlag beknopt moest blijven en dat de foto's de rest van het verhaal vervolledigen. Ik kon nog in details treden over de eetgewoonten, de verschillende soorten tapa's ik achter de kiezen heb gestoken en de hoeveelheid sherry mijn maag te verwerken had, maar ik wil jullie als lezers niet te hard vervelen of misschien wel niet te hard doen watertanden. Bij de teruggave van de huurwagen stond de teller op iets meer dan 1800 km. Deze week (19 tem 26 juli) was in jaren de warmste week in Spanje waarbij de temperaturen in centraal- en Zuid-Spanje amper onder de 40 graden wilden duiken. Voor de mensen, die zich nu afvragen of we nu alles bezocht hebben, wel het antwoord is neen. Dit traject zou men eigenlijk op meer dan 2 weken moeten afleggen. Een strict reisschema liet ons mogelijk om en deel van de schatten van Andaloesië te bezichtigen. En als u zich afvraagt of we iets van Málaga gezien hebben, wel ja de luchthaven. Toen de piloot meedeelde dat hij van Russische afkomst was, boezemde dit me wel wat angst in. Verder verliep als heel vlot, kan je Andaloesië het best verkennen met de wagen en helpt het zeker als je een mondje Spaans spreekt. Ik kan nog uren doorgaan, maar ik moet al lang niet meer vertellen dat dit Andaloesië een onvergetelijke indruk op mij heeft nagelaten.

Croquetas de jamón

Jep, het is zover. Schakel SOS Piet al maar in, want als deze maestro in de keuken aan de slag gaat, is een experimentele ramp nooit veraf. Vandaag Mimitje, bereiden we croquetas de jamón. Met de afreis naar Andalusië, die nu toch wel steeds dichterbij komt, besloot ik de keuken eens in te duiken en een heel typische tapa klaar te maken.

Sevilla staat bekend voor de beste tapasbars in heel Spanje. Het woord tapas komt van het Spaanse werkwoord "tapar" en betekent letterlijk "afdekken". Een tapa is dus eigenlijk niet meer dan een deksel dat voor het eerst geïntroduceerd werd toen cafébazen de glazen sherry van hun tooggangers afdekten met een klein schaaltje. Het schaaltje of bordje werd op het glas geplaatst om stof en vliegen tegen te gaan. Op het bordje werd er vaak een sneetje brood met ham of kaas gelegd en zo ontstonden de tapas. Tegenwoordig is de lijst met tapas onuitputtelijk en deze snelle hap zit overal ter wereld in de lift.

Ik besloot zelf om een warme tapa in mekaar te flansen en koos voor de croqueta de jamón. Deze kleine kroketjes maak je best voor 4 personen. Hiervoor heb je volgende ingrediënten nodig:

* 200g pata negra ( de bekendste Spaanse Hamsoort)

* 3 glazen melk

* 1 kleine ui

* 1 glas bloem

* 1 ei

* 1 eetlepel olie

* 50 g paneermeel

* peper en nootmuskaat

De bereiding is heel simpel: de ham in fijne stukjes snipperen. Na het pellen, mag ook de ui fijn gesnipperd worden en vervolgens in olie en op een laag vuurtje gestoofd worden. Dan mogen de helft van de melk en de hamsnippers worden toegevoegd. De bloem moet door de rest van de melk worden geroerd en vervolgens worden toegevoegd aan het reeds gecreëerde mengsel in de pan. Voortdurend roeren en laten indikken op een laag vuurtje. Op smaak brengen met peper en nootmuskaat. De pan van het vuur afnemen en laten afkoelen. Dan volgt het moeilijkste deel: kroketvormpjes maken door het mengsel in de juiste vorm te rollen/kneden/...Haal het wel eerst door het losgeklopte ei en daarna door de paneermeel. Uiteindelijk mogen de creaties gefrituurd worden tot ze een goudgele kleur hebben.

¡que aproveche!

Mijn creaties waren net iets te lelijk of te groot om op foto vast te leggen. Toch werden ze lekker bevonden. De ham kan altijd ook nog vervangen worden door chorizo of door garnaaltjes. Zo, met het water in de mond, is het nog even afwachten tot ik de echte Sevilliaanse croquetas mag proeven.

foto: http://www.100tapas.com/

Wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

Nintendo's laatste console, de Wii, komt in september met een heel ander soort gamma accessoires op de markt. De spelconsolefabrikant zorgt voor de release van twee sekspeeltjes waarmee zowel de mannelijke - als de vrouwelijke gamers aan hun trekken zullen komen. De prototypes van de allernieuwste joystick en muis zijn al te bezichtigen op de officiële site. Hoewel ik nog steeds niet twijfel aan het familiale karakter van een gameconsole als de Wii, denk ik wel dat deze nieuwe accessoires voor nog meer kreten in de huiskamer zullen zorgen. Iets in mij zegt ook dat deze verlengstukken niet in de lokale Fnac of Free Record Shop voor het grijpen zullen liggen.

bron + foto : gizmodo.com/

Oudste blogger legt haar pen neer

In Australië is de oudste blogger overleden. Olive Riley werd 108 en pende er tot vorige maand lustig op los vanuit het rusthuis. Het internet en vooral het bloggen zit de laatste jaren in de lift. Dit bericht is er het grootste bewijs van. Het Australische vrouwtje vond het enig om met iedereen over de hele wereld te communiceren. Ze publiceerde om en bij de 70 berichten en postte in haar medische update afgelopen maand dat ze die vervelende hoest maar niet kwijtraakte. Riley, zowat 's werelds oudste journaliste, zou in oktober 109 lentes tellen.

bron: www.hln.be

El Gusto

Als volleerd mediawatcher, houd ik natuurlijk de laatste ontwikkelingen in het medialandschap nauwlettend in de gaten. Zo liet ik afgelopen week, tijdens een lastminute winkelrush in een niet te vermelden winkelketen, mijn ogen vallen op een gloednieuw magazine. Het blaadje draagt de naam El Gusto, en draagt als onderschrift de filosofie van het genieten. Hoofdredacteur Ben Vinken probeert met dit magazine al wat smaakvol is te profileren. Op de cover van dit tweede nummer pronkt Kamagurka, die een notoir sigarenroker blijkt te zijn. Dit nummer, dat amper 2 keer per jaar verschijnt, wijdt vooral aandacht aan de luxueuzere noden der aarde: "liquors and cigars". De nieuwste wijnen, de beste cognacs, de mooiste vakanties en de beste sigaren worden deskundig gestest en naar de lezer toe beschreven.

El Gusto verschijnt maar twee keer per jaar, en maar goed ook denk ik. Het blad kost bijna 7 euro en krijgt van mij persoonlijk maar een korte levensverwachting. Het magazine oogt mooi en verzorgd, maar ik stel me meer de vraag of er wel een niche te wachten zit op dit soort blad? Tegenwoordig kan je het zo gek niet bedenken of er bestaat voor elk onderwerp wel een magazine of boekske. Deze tweede editie van El Gusto, het lente- en zomernummer met andere woorden, wist mij vooral te strikken door de reportages over Havana club en het Xde sigarenfstival van de Cubaanse hoofdstad. Duidelijk gaat het hier dus over een Cubaspecial. En veel meer dan deze eenmalige aankoop, zit er niet in vrees ik. De nieuwsgierigen kunnen altijd een kijkje gaan nemen op de website: http://www.elgusto.be/

foto: askthecigarguys.com

Flits Flits, Flash Flash

Ja hoor, de Samsung S750 is de nieuwste telg binnen de familie. Het budget werd afgewogen, reclamefolders moesten eraan geloven, en vooral heel wat nadenk- en opzoekwerk gaven de doorslag. Niet echt het meest technische snufje, maar sinds woensdagavond mag ik me de trotse eigenaar noemen van dit fototoestel. Niets of niemand is nog langer veilig voor deze paparazzo. Met deze kodak in de aanslag heeft deze journalist genoeg hulpmiddelen om zijn passie tot een goed einde te brengen.


Foto: http://www.techreview.nl

La Autopista del sur y otras historias

Dit is de titel van het eerste Spaanstalige boek dat ik ooit gelezen heb. Dit boekje, van de hand van Julio Cortázar, liet mij toen ik de titel voor het eerste hoorde, nu bijna 4 jaar geleden, wegdromen naar het mooiste wat Spanje te bieden heeft: Andalusië. Niets vermoedend dacht ik dat dit boek zou handelen over die verborgen schat dat het meest zuidelijke deel van het Iberisch schiereiland te bieden heeft. Ik droomde dat ik tussen de olijfbomen languitgestrekt in een hangmat lag te mijmeren bij die goudgele dorre aardkorst, ik oog in oog stond met de Spaanse zonsondergang, genietend van de stilte dat af en toe door een windzuchtje verstoord zou worden, en me volpropte met Sevillaanse tapas en een fris Muscatelwijntje. Al snel prikte mijn prof deze ballon stuk en belandde ik met beide voeten opnieuw in het doffe klaslokaal. Na die droom wist ik dat deze ontdekkingsreizeger ooit voet aan wal zou zetten in Andalusië, net zoals de Moren zowat 12 eeuwen geleden.

Die dag is er sneller gekomen dan gedacht. Op het laatste nippertje, en door toedoen van een sympathieke werkgever, zal Andalusië tussen 19 en 27 juli a.s. nog weinig geheimen kennen voor deze Spaans-getinte filantroop. In een heuse trektocht staan zowat al de belangrijkste Zuidelijke steden op het menu: Málaga, Granada, Córdoba, Jaén, Ronda, Cádiz, Jerez de la Frontera en last but not least Sevilla. Een strikt schema met tijd voor cultuur, ontspanning, genietend nietsdoen en zoveel mogelijk absorptie van de plaatselijke gebruiken en gewoontes: taal, cultuur, flamenco, stierengevechten, de beste tapas van Spanje en ga zo maar door. Omdat ik nu al weet dat het water in jullie monden staat, zorg ik nadien voor het bijbehorende reisverslag.

Stierengehol

Vanaf vandaag, zondag 7 juli, vormt Pamplona gedurende één volledige week opnieuw het decor voor het wereldberoemde stierenrennen. Het plaatselijke Encierro, genoemd naar de Heilige San Fermin, haalt elk jaar niet alleen tal van dierenrechtenactivisten op z'n dak, maar lokt vooral duizenden waaghalzen vanuit heel Europa naar Pamplona, de Baskische hoofdstad.

Deze Baskische traditie kent haar oorsprong in de 16de eeuw. Het af te leggen parcours bedraagt om en bij de 848 meter waarbij de deelnemers gedurende amper 3 minuten achtervolgd worden door een kudde stieren. Elke race eindigt in de "plaza de toros", de welgekende arena waar de dieren de dood in de ogen kijken.

De lopers zijn traditioneel gekleed. In een witte outfit, dragen de protagonisten ook een pañuelo, de rode zakdoek om de hals, een faja, de rode sjerp om het middel, en een krant om de afstand tot de stier in te schatten.

En dan zijn er ook nog de stieren, die tot 600 kilo kunnen wegen en met hun scherpe horens en met een snelheid van 25 km/uur de moedige stierentrotseerders de schrik op het lijf jagen. De Spaanse nationale televisie brengt elk jaar rechtstreeks verslag uit van dit evenement, maar moest ook vaststellen dat er sinds 1910 al 15 doden vielen te betreuren aan de Fiestas de San Fermin.

www.sanfermin.com

www.pamplona.es

www.navarra.es

Auf Wienerschnitzel

Zondagavond 29 juni omstreeks de klok van half 11 slaakten menig huismoeder, of gewoonweg personen van het vrouwelijk geslacht, een zucht van opluchting bij het laatste fluitsignaal van het Europees kampioenschap voetbal. Cafés raakten onderbemand, de afstandsbediening was niet langer mannelijk bezit en de girlpower werd opnieuw toonaangevend in zowat alle Belgische huiskamers. Weinigen wisten op dat moment dat zowel de "Ronde van Frankrijk" alsook dat andere sportevenement, "De Olympische Spelen", achter de hoek loerden en de aandacht van bijna heel mannelijk België dra zou opslorpen. Gelukkig heeft men manlief toch bijna een volledige week voor zich kunnen winnen.

Om nog even terug te blikken op het voorbije EK, want geef toe wat is een blog van een voetbalsupporter in hart en nieren zonder een knipoog naar dit ware voetbalfeest. En dames, ik probeer het beknopt te houden. Wat een waar voetbalfeest moest worden, draaide persoonlijk uit in een telleurstellend toernooi. Eerlijk gezegd, ik ben nog nooit zo vaak ingedommeld geweest op een belangrijk eindtoernooi. Weinig wedstrijden waren het bekijken waard en heel wat smaakmakers bleven beneden alle verwachtingen op een kampioenschap waarbij beide organiserende landen, Oostenrijk en Zwitserland, zelf niet echt warm liepen voor dit evenement. Waarschijnlijk hadden de ondermaatse prestaties van elk van hen daar heel wat met te maken. Je moet dan ook in de sportieve annalen terugduiken om na te gaan hoe lang het geleden is dat een organiserend land nog eens over de poulefase struikelde. Het enige pluspunt voor menig Zwitsers was de omzet waarvoor het Oranjelegioen tijdens hun doortocht hoofdzakelijk verantwoordelijk was. Nederlanders laten nu éénmaal overal van zich horen, maar lieten vooral de Zwitserse horeca-uitbaters glunderen.

Ook het vertoonde voetbal van de Nederlanders mag na lange tijd nog eens onderworpen worden aan pure afgunst. Met momenten was het om de vingers en duimen af te likken. Exact 20 jaar na het laatste Hollandse succes, leek een nieuwe stunt in de maak. Oranje was al snel de titelfavoriet bij voetbalkijkend Europa. Mede ook omdat de andere favorieten het lieten afweten. Titelverdediger Griekenland was een schim in vergelijking met het EK van 4 jaar ervoor en ook Frankrijk en ex-wereldkampioen Italië waren ondermaats. Tsjechië kon de rol van underdog niet waarmaken en Portugal had het te druk met de sterrenstatus van sommige individuen. Vooral Rusland en Turkije gooiden hoge ogen.

Turkijke wist zich tot bijna 4 keer in extremis te kwalificeren voor een volgende ronde. De onvermoeibare, en toernooiteam bij uitstek, Duitsland riep de Turkse trip halt toe. Dan waren er ook nog de Russen, die onder leiding van de Nederlander Guus Hiddink, eveneens tot de halve finales wisten door te stoten. Tsaar Guus, schakelde Oranje uit, maar kon toch naar huus omdat Spanje een tweede keer te sterk was. De eindoverwinning van de armada roja zorgde na bijna 44 jaar voor een nieuwe eruptie. Bijna een kwarteeuw na hun verloren EK-finale tegen Frankrijk, wist Spanje eindelijk een groot toernooi op z'n naam te schrijven. Onder het nauwlettend oog van de Spaanse koning Juan Carlos, de aanwezigheid van Manolo en het geklatter van duizenden castagnetten, kaapte Spanje alle prijzen weg. David Villa won de prijs van topscoorder nadat hij 4 doelpunten tegen de netten wist te prikken en Xavi werd uitgeroepen tot beste speler van het toernooi.

Officiële website: http://en.euro2008.uefa.com/

Foto's: www.spaansetaal.org

Dijlefeesten

Mechelen is al jaren het mekka van de zomerfestivals. Traditioneel sluiten de Maneblussers de maand juni af met de eerste festivals. Zo is er Maanrockralley, de Dijlefeesten, het Otter Trotter festival, elke vrijdagavond salsa-initiaties en als klap op de vuurpijl natuurlijk Maanrock zelf. Al deze festivals zijn, jawel, gratis en bieden een ruime waaier aan van bekende en minder bekende artiesten.

Vanaf vandaag tot en met zondagavond, zal de Mechelse vismarkt het decor worden van de "Dijlefeesten deflux". Mijn aandacht gaat vooral uit naar de line-up van zaterdagavond 28 juni, wanneer het enkel en alleen hip hop is wat de klok slaat. Vanaf 18u draait het "Break-A-Shured" hun draaitafels op gang. Verder passeren de gospellzangeressen van "GO_Tell", en de Nederlandse topacts "Pete Philly and Perquisite" en " C-Mon & Kypski" de revue.

Vooral het duo "Pete Philly and Perquisite" konden mij eerder al bekoren en het wordt dan ook de derde keer dat ik ze live aan het werk zal zien. Hip Hop beats gemixt met invloeden van jazz tot en met reggae, en de bombastische en melodieuze Engelstalige lyrics vormen de ideale ingrediënten vor een geslaagde showcase. Het onafscheidbare duo werd zelfs al in de States gelauwerd en zette het land van de kaaskoppen hip-hop-gewijs op de kaart.

Het volledige programma van de Dijlefeesten zijn terug te vinden op: http://www.dijlefeestendeflux.be/content/view/55/91/

Shame on you voor iedereen, die nog nooit van "Pete Phily and Perquisite" gehoord hebben! Je kan kennismaken met dit Amsterdamse duo op hun website: http://www.petephillyandperquisite.com/

En voor de luieriken onder julle, alvast een voorsmaakje...
http://www.youtube.com/watch?v=kUdaZ0hjzik


foto: Moon over Belgium

Kevin groet de dingen

Afgelopen week onthulde een enquête onder tal van Europese journalisten, dat zowat de helft onder hen één of meerdere blogs bezit. Hoewel ik een journalistiek diploma op zak heb, mag ik mezelf geen rasechte journalist noemen. Het schrijven van commentaren, verslagen, of gewoon wat in me opkomt, is al van kinds af een ware passie geweest, die ik vooral tijdens mijn vrije tijd vervul. Ik heb altijd wel inspiratie en het moet al vreemd lopen wil de inkt, die door mijn aderen stroomt, ooit uitgeput raakt.

Ik hoef mezelf niet echt voor te stellen. Mensen, die dit internetstekje komen bezoeken, kennen me wel. Anderen zullen me snel leren kennen wanneer ze aangepast raken aan mijn schrijfstijl. Ik kan er geen naam voor bedenken en een spellingwonder ben ik al evenmin. Eén van mijn stokpaardjes is ongetwijfeld het feit dat ik twee bestaande Nederlandse uitdrukking wel eens door mekaar durf halen. Kwestie van onze taal levendig te houden, toch?

De titel van deze blog zou zo maar op de cover van een geïllustreerd kinderboek kunnen pronken. Een wereldvreemd jongetje zou dan de restanten van het zandmannetje uit zijn ogen wrijven en voor de eerste keer kennis maken met al wat deze aardbol ons te bieden heeft. De titel zegt waar deze blog over gaat. Het wordt mijn persoonlijke kijk op de dingen des levens met uitgebreide onderwerpen, die kunnen variëren van fait divers tot muziek, van reisverslagen tot de harde realiteit, van games tot mode, of zelfs van sport tot culinaire blunders. Een ruim aanbod en dus voor ieder wat wils!

Op veelvuldige basis probeer ik deze blog zo goed mogelijk te vullen met leesvoer voor jullie ogen. Ook jullie kunnen hierbij jullie steentje bijdragen, door een leuke boodschap na te laten, een comment te posten, in discussie te gaan of door gewoon je gal te spuwen. Vaak geeft dit de aanleiding of vormt het de inspiratie voor een volgend journalistiek schrijfsel.

Tot zover het officiële gedeelte van deze blog! Alvast veel leesplezier!
Your sincerely,


Kevin